64. De sancta Iuliana.

In 1. Vesperis.

Super Psalmos.

A. iesu, fons benignitatis,
Sponsus, decor castitatis,

Tibi grates agimus,
Iulianam qui beatam,
Genere tam delicatam,

Fovisti divinitus.

Ad Magnificat.

A. Virginis prudentia
Stupens de potentia

Veri Dei, plasmatoris
Caeli, terrae, hominis,
Mox vim quaerens nominis,

Huius templa salvatoris
Visitabat fervida,
Ut scripturae stupida

Ei foret intellectus,
Ut sic magnitudinem
Dei per formidinem

Eius collaudaret pectus.

Ad Matutinum.
Invitatorium.

Laudemus sponsum virginum
Regnantem in perpetuum,
Qui Iulianam virginem
Effecit sibi martyrem.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Iuliana desponsata
Senatori iam potenti,

Christi fide sed amata
Non assensit quid poscenti.

2. Assentire nuptui
Prorsus recusavit,
Sacro quia ritui
Sponsus abdicavit.

3. Non est sponsa flexa minis
Neque patris disciplinis,
Litem sacram est congressa,
Iesum clam cum est confessa.

Responsoria.

1. Anxiata tribunali

Iussu patris est addicta,
Quae quasi pro criminali
Est atrociter adflicta,

V. Una sponsi blandimenta
Parvipendens et tormenta.

2. Virgo crinibus suspensa
Christi vocat sublevamen,
Per sex horas est offensa,
Sed mox sensit adiuvamen,

V. His suppliciis invicta
Mansit neque derelicta.

3. Incarcerata daemon intrat,
Eam ut suasu pervertat,
Sed perplexa, quisnam esset,
Christum rogat, ut adesset;

V. Hostem docta sensit esse,
Quem adprehendens indefessa.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.
1. Requisivit virgo prudens:
Hostis ferox et impudens,

Dic, quid es aut cur venisti ?
Sic nam multos elusisti.

2. Grandi voce trux est fassus:
Sacer cohors quid est passus,
Protoparens seu seductus,
Aut tyrannus quid inductus,
Hoc feci suggestione
Meaque perversione.

3. Offendi Iob, est interfectus
Abel, Isaias sectus,
Gens infinita profanavit,
Suggestus hoc meus paravit.

Responsoria.

1. O conflictus singularis,
O triumphe puellaris,
Quae sic hostem subegisti
Sua scelera pandentem,
Ingementem atque fientem
Cunctis clamque abegisti,
V. Luto donans hunc scaenoso,
Poenam augens doloroso.

2. Radioso vultu pergit
Se responsis et immergit,
Virgo sancta Iuliana
Hostem fidei praefectum,
Sacrilegio infectum,
Clam confudit fide sana;

V. Quamvis poena foret frendens,
Minas erat parvipendens.

3. Auxit poenas mox immensas,
Quando frameas propensas
Addi factae rotae iussit,
Luctam angelus hanc diram
Machinamque vim per miram
Visibiliter concussit,
V. Vincla suntque resoluta,
Sic confusi, mansit tuta.

In 3. Nocturno.
Antiphonae.

1. Pulsa truculentia,
Fulta sapientia

Virgo Deum benedixit,

Psallens, orans laetius
Et expansis manibus
Oculos in caelum fixit.

2. Rupit infidelitatis

Tenebras tortoribus,
Ingerens credulitatis
Lumen oraminibus.

3. Ocius profusa prece
Protulerunt mox tortores
Voces: parvipensa nece
Facti sumus meliores.

Responsoria.

1. Miranda voce proclamarunt:
Est potens Deus Iulianae,
Protinus se subiugarunt
Religioni christianae,
V. Alter non est Deus,

Sed tantum Iulianae Iesus.

2. Exclamarunt roborati:
Paenitet nos hoc fecisse,
Ecce, sumus iam parati,
Scias fidem subiisse;

V. Infer quasvis laesiones,
Tormentorum passiones.

3. Mox praefectus his auditis
Suis nequam accersitis
Illos ense perdi iussit,
Namque virgini felici
Tam constanter certatrici
Minas poenarum incussit;

V. Tandem dire decollati
Sunt cruore baptizati.

In Laudibus.
Antiphonae.

1. Iussit praeses lacessitus
Supra modum succensitus
Pyram fieri perfortem,
Virgini qua daret mortem.

2. Cum haec virgo percepisset,
Quod tyrannus imperasset
Eam igne concremari,
Coepit Deum deprecari.

3. Hac donata grandi pyrae
Angelus Dei descendit
Ac illam exstinxit mire
Virginemque sic defendit.

4. Ardor ignis dum cassatus
Esset prorsus et nullatus,
Deo virgo hymnizavit,
Eam qui sic gubernavit.

5. Eam post haec ira fremens
Trux in plumbum mergi fer-
vens
Iussit, sed mansit inusta
Haec puella praevenusta.

Ad Benedictus.

A. Ictor ense tunc vibrante
Puellaque deprecante
Collum petiit praeclarum,

Non renitens quod porrexit,
Eius mox cervicem plexit,
Sic agmen auxit puellarum.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.
A. Electa virgo, martyr Christi,
Propter mortem, quam sub-
isti,
Tuere servos te precantes;
Velut hostem tu vicisti
Et in publicum traxisti,
Iuva sic agonizantes
Tua gubernatione,
Hostis ne persuasione
Victi culpis succumbamus,
Sed invicta sis protectrix
Et post vitam pia rectrix
Ad superna, quae speramus.