Congregatio de Causis Sanctorum 403

MUTINENSIS-NONANTULANA

Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Sergii Bernardini Christifidelis Laici et

Patrisfamilias (1882-1966)

DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS

« Beatus omnis, qui timet Dominum et qui ambulat in viis eius » ( Ps 128, 1).

Haec antiqui psalmistae verba Servo Dei efficaciter adhaerent Sergio Ber-

nardini, qui totam vitam uti sponsus et paterfamilias Dominum secutus est

atque omnibus et singulis actibus suis glorificavit.

Servus Dei in vico Saxoguidano prope Mutinam die 20 mensis Maii anno

1882 natus est, primus ex filiis Iulii et Cunegundis Barbuti. In familia crevit

christiana doctrina funditus informata firmisque praeceptis moralibus innisa et

peculiari educatus est sollicitudine matris, quae mulier fortis fuit profundaque

praedita pietate. Sergio autem mox res familiaris fuit adiuvanda, quapropter

adhuc puer adlaborare incepit et octo modo annos natus patri iam proderat

pistori. Institutio eius proinde nuda restitit: parum enim scholas frequentavit

quaedam a parocho didicit, permulta vero, cum sollertia mentis ac mediationis

spiritu emineret, nomine suo cognovit. Manuum virtute mechanicorumque in-

genio suffultus, artem ferramenta agrestia horologiaque reficiendi propediem

accepit et, perseverante etiam inter facultatum angustias familiae tranquillita-

te, indolem laetam et hospitalem Sergius cumulavit. Mater eum assiduitatem

diei dominicae sollemniorum, relicto ecclesiae paroecialis trium chilometrorum

intervallo, docuit atque pater sacerdotum venerationem, quibus operam suam

gratuito perhibebat: cognovit ergo Fratres Minores Capuccinos, quos, prae-

sertim missionarios, valde dilexit et summopere admiratus est.

Anno 1907, Aemilia Romani uxore ducta, consilium familiae christianae

efformandae, quae verae presbyterorum religiosorumque et missionariorum

vocationum esset cunae, ita prompte in eo claruit, ut diceretur: « Matrimonio

iungam multosque habebo filios, qui, si Deo placebit, omnes erunt missionarios

et admodum bene facient ». Tres filios genuit, sed paucis annis mors eidem

fratrem iuvenemque sponsam ac pupillos abstulit omnes: unus ipse substitit,

tantis contractis ad suos curandos debitis, ut posthac suetam semper dictitaret

precationem: « Fiat voluntas Dei! ».

Popularium adiuvante coetu, ad Americam Septentrionalem maiorem

quaerens opium prosperitatem, sicut eodem tempore innumeri alii solebant,