NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE 71

madis ante nuptias, feria IV in Lazi apud Michaelem, Ste- phanus Grobb 400 florenos postulabat pro me a Michaele ad casum, si prius moreretur, quam ego. Michael noluit tantam summam promittere, sed urgebatur adeo ut Michael demum consentiret. Ego 600 florenos postulabam, putans Michaelem hoc denegaturum, et sic ex matrimonio nihil fore. Sed patruus dixit : ita erit sicut ego volo. Tunc sine expressione ullius verbi manum dedimus et haec erant spon- salia. Interne cogitavi : nolo quidem matrimonium cum hoc, sed debeo hoc facere. Praesentes fuerunt Stephanus Grobb... et pater meus. Fuit etiam breve convivium sed ego nihil manducavi, imo aufugere volui sed non siverunt. Verbis etiam expressi, me nolle habere Michaelem in maritum ». His consona sunt quae deponunt mater puellae, Ioanna Franck, Stephanus Susa, Maria Harvàth, qui praeterea ad- dunt, puellam pluries et serio dixisse, velle sibi vitam adi- mere ne Michaelis uxor fieret. Pater Elisabeth negat qui- dem se minis usum fuisse, dicit tamen filiam « in prae- sentia Michaelis semper morosam fuisse, nec duo verba dixisse ei, occasione sponsalium pariter morosam fuisse, per maximam partem temporis fuisse cum uxore Stephani Grobb, quae persuadebat ei ut maneret ».

Die matrimonii nolebat ad nuptias ire ; descendit in hortum ubi amare flevit ; deinde aufugit et fama erat vo- luisse tunc se in aquam molendini praecipitare ; in Ecclesia, coram altari, stetit uno gradu post sponsum, adeo ut paro- chus debuerit eam monere ut propius accederet ; domum reversa dixit Catharinae Gròbb : « Mi Deus ! ego debui talis viri uxor fieri » ; tempore convivii discessit ; per agros va- gavit ; puellis eam hortantibus ut domum rediret respondit : « videbunt vel non videbunt me domi amplius ». Eadem die, iter faciens cum comitatu ad pagum mariti, dixit Ma- riae Nemeth : « mi Deus ! cur facta sum uxor huius viri senis ? » Et postridie, valde tristis conquerebatur non a se, sed coactam illuc ivisse, se ibi « non assuetam factum iri ». Quae deinde acciderint iam novimus. Denique post fugam,