PG39B

Sed # divinam vitam deficere # enim # sed ipse deus est sibi causa vivendi # id quod est # amplius. Licet id quod actu est, mutari possit, ipse tamen actus omnino immobilis est: quia id quod actu est unum, potest esse potentia aliud; actus vero omnino potentiae expers est, quae sola est subiectum motus, nam motus est actus potentia existentis.

Deus autem non solum est actus, sed est actus ipse, est enim vita, ut ostensum est. Nullus igitur motus in eo esse potest. Igitur nec successio, quae sine motu non est. Est igitur vita eius / sempiterna et ita tota / tota simul et ita sempiterna.

Defic-, des- # ecci. XVIII, qui vivit in aeternum creavit omnia simul;# perfecta enim virtutis operatio est beatitudo / sicut / ut philosophus in eth. Tradit: si enim unicuique existenti in potentia proprius actus est eius finis, operatio / propria / autem / propria / est ultimus actus, ipsa erit ultimus finis uniuscuiusque, si sit perfecta.

Finis ultimus # his enim solum competit propriarum operationum dominos esse per voluntatem. Suus ultimus finis # ad finem # finem # non # in / finem # amplius. Perfectae virtutis operatio est beatitudo intellectualis naturae, ut philosophus in eth. Tradit, hoc enim est in re perfectissimum. Unumquodque naturaliter appetit et vult suam perfectionem, hoc enim est uniuscuiusque bonum.

Igitur # ultimo # perfectissimum autem in un-, ultima autem perfectio uniuscuiusque # in ipso manens,# quae sunt substantiae perfectiones # unde dicit philosophus in secundo caeli et mundi quod omnis res est propter suam operationem # igitur # operatio # ut patet per philosophum in IX metaph..

Perfectio autem # ut scilicet # operationis, ut scilicet habeat delectationem / superinductam / adiunctam,