Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale672

dilacerata multa passi sunt acta persecutionis, quae tamen fidelitatem eorum

erga Romanum Pontificem minime corripere valuerunt. His in discordiae

iniquitatisque adiunctis indoles iuvenis Ioannae coaluit.

Adulescentiae tempore Serva Dei se ad vitam religiosam a Domino vocari

animadvertit. Facultate autem eguit hanc vocationem persequendi, cum con-

ventus mulierum catholicae confessionis in patria iam non essent. Tantum

ergo vicesimum primum aetatis annum agens in Nederlandiam Hispanicam

transiit, ut monasterium Clarissarum Audomaropolitanum ingrederetur, in

quo, recepto nomine Mariae, stipis colligendae munere functa est.

Magno spiritu oboedientiae hoc parvum onerosumque ministerium exer-

cuit; dein, vero, sive de Superiorum iudicio sive de intimae, quam experta

erat, contemplationis virtute, quaenam eluxit missio eidem a Domino com-

mittenda, scilicet religiosa atque humana institutio puellarum. Una cum

aliquibus sociis, itaque, vitam iuxta « beghinarum » modum, moderantibus

Patribus Societatis Iesu, degere incepit.

Inceptum mulieres provehendi ad institutionem educationemque, operis

ratione, earundem adimplebat desiderium, ut diversis in societatis adiunctis

magis magisque peculiarem ac principem haberent partem, quod vero oculis

multorum, aversis illius temporis mentibus mulierum provectui, nimis

apparebat anceps. Servae Dei, ergo, non modo incommoda, sed vere aspera

impedimenta undique loci, rei et circumstantiis haud defuerunt.

Omnibus in adiunctis Maria sese amicitiae proclivem fervorisque divitem

ostendit, pacificationi promptam, in opinionibus disputandis fortem et sere-

nam, coram falsis iudiciis prudentem, alacrem et actuosam etiam tempore

dubitationis et repugnantiae. Fortis natura profunda spiritualitate inniteba-

tur, oratione et constanti confisaque docilitate ad voluntatem Dei et ardenti

erga Eucharistiam et filiali erga Beatam Mariam Virginem, necnon sedula

erga Angelos et Sanctos pietate enutrita. Humilitate ac perseverantia

conscius faber consilii a Deo ipso inflati esse quaesivit et per indefessam

navitatem suam extraordinariumque ingenium dispositionis superare valuit

omnimodas difficultates et nuntium suum pro dignitate et provectu mulie-

rum ubique diffundere.

Et multiplicatis nimirum cum ipsa dissensionibus, Maria fundationi

Constitutiones, quae Instituti directam et immediatam oboedientiam

Summi Pontificis contemplarentur, tribuendas statuit. Quae autem

extrema appellatio ad Urbem perlonga fuit et molestiis referta: licet, enim,

Institutum primo profecisset et rapide multas in Europae nationes