72 NULLIUS S. MARTINI IN MONTE PANNONIAE

patri dixit : « se libentius vitam perdere propria manu velle quam (ad maritum) redire ». Et parocho reconciliationem suadenti : « nec corpus suum nec animam suam velle Mi- chaelem in maritum habere, se libentius in puteum praeci- pi tare velle ».

Iamvero tanta haec animi aversio, praeter quam quod non omnino contemnendam de necessaria spontaneitate con- sensus suspicionem ingerit, utpote causa facti petens, gra- vissimam parit de inconsummatione praesumptionem ; atque ideo plurimum supra allatis testimoniis addit roboris.

At ne videar silentio premere quae difficultatem faces- sunt, non omittam obscura quaedam verba in depositione Michaelis occurrentia. « Audivi, ita ille, quod incolae de Hanta dixerunt incolis in Lazi quod peiori matrimonio quam hoc non potuissem coniungi. Quidam vero vir iunioris ae- tatis in Hanta (nomen eius nescio) dixit mihi : si ita co- gnovissem uxorem meam sicut ille cognovit, tunc futurum fuisse ut non acciperem eam in coniugem. Uxor vero huius viri dixit maritum suum fuisse amatorem uxoris meae. Istud quoque dixerunt incolae de Hanta ; ita factum est sicut ante matrimonium fama loquebatur, quod nempe : tantum ineunt matrimonium et statim separabunt se ».

Sed haec nimis vaga sunt, et adversus definita et iurata, quae supra exposuimus, quid valeant nescio. Deinde non mirandum quod fuga puellae post triduum a nuptiis, factum haud ordinarium in pagis, vario sensu et non amice ab omni- bus fuerit interpretata. Verum quod attinet Elisabeth vera- citatem, puto ob ea verba confirmari magis quam infirmari. Si enim rumor viciniae iam ante initum matrimonium effe- rebat sponsos statim se invicem separaturos; ergo creden- dum Elisabethae asserenti, se iam tum dixisse cum marito non futuram, et ei nunquam commiscuisse. Amor autem, cui ea verba alludunt, nihil inhonesti habuit ; et patet ex iurata puellae depositione.

Dioecesanus vinculi defensor animadvertit plures in actis discordantias reperiri, et exempli loco sequentes notat :