Congregatio de Causis Sanctorum 417

inusitatam quoad theologiam, humanas litteras et scientiam in opus pasto-

rale fudit.

Ministerium suum imprimis in praedicatione explevit, mirum exhibens

erga Verbum Dei et magisterium Ecclesiae amorem et maximam reveren-

tiam. Iamiam vero navitate confessarii ac moderatoris spiritualis praesertim

enituit, quam ad instar verae caritatis pastoralis indefessa cum sollicitudine

et iugitate mirabili exercuit: cum enim homo et sacerdos consiliarius maxime

esset, plurimi, presbyteri potissime et religiosi, ad eum confugebant, ut ab

eius lumine et exemplo super viam sanctitatis suscitarentur.

Exinde, varia ei intra Ordinem officia commissa sunt: lector, enim, phi-

losophiae et theologiae moralis fuit, Moderator Conventuum quorundam,

Definitor, Vicarius et Minister Provincialis. In omni munere Pater Michaë-

langelus diutinam navavit operam, ut confratres suos, perfectae irrogans

observantiae votorum virtutem ac praebens testimonium, in vitae religiosae

communitariae rationes adhortaretur; et haud raro ad ecclesiarum et conven-

tuum fabricarum instaurationem contendit.

Increscens aegrotorum egenorumque numerus adeo constans in imo corde

eius studium ac sedulitatem accendit, ut alicubi sese omnibus necessariis

expoliaret, alicubi vero divites, quibus ipse notus erat, eliceret et proinde

familias indigentes adiuvaret, puellas pauperes seu parentibus orbatas apud

instituta Sororum reponeret et omni paupertati subveniret. In controversiis

et discordiis inter familias Pater Michaëlangelus operi reconciliationis omni-

modo vacavit.

Omnibus in tempestatibus vitae Servus Dei assiduo eximioque exercitio

virtutis eluxit, fervidum spiritum orationis peculiariter patefaciens, rectam

mentem in universis adiunctis, ineptorum negotiorum mundi incuriam, cari-

tatem benignam, severitatem vitae cum miti et sereno animo compositam,

sollicitudinem gloriae Dei, puritatem angelicam, prudentiam sapientem inter

aerumnas societatis illius temporis, quarum apices fuerunt proscriptio bono-

rum ecclesiasticorum a re publica patrata et disiectus fratrum. Iter spirituale

Patris Michaëlangeli impetu quodam hostis, quod sensibus percepit, non

caruit.

Crebrescente sanctitatis fama comitatus, qua imago vivida sancti Francisci

Assisiensis in eo agnoscebatur, Pater Michaëlangelus, iam multiplicibus aposto-

licis negotiis corporaliter laborans, necnon apoplexia correptus, Neapoli die 10

mensis Iulii anno 1886 in Domino quievit. Ingens multitudo omnium socialium

ordinum ad eius exsequias concurrit.