PARISIEN. 75

Tunc Robertus a civili tribunali petiit et obtinuit se- parationem, quae a. 1889, ad eiusdem instantiam, iuxta le- gem gallicam in divortii sententiam conversa est. Deinde a. 1900 Margarita a Curia Parisiensi enixe flagitavit ut suum matrimonium declararetur nullum ex capite vis et metus. Curia vero, rite confecto processu, die 16 Augusti a. 1901 sententiam dedit : Non constare de nullitate ma- trimonii m casu.

Contra quam sententiam mulier ad S. Sedem recursum habuit ; quapropter causa huic S. Tribunali definienda pro- ponitur sub dubio : An sententia Curiae Archiepiscopalis Parisiensis diei 16 Augusti 1901 sit confirmanda vel in- firmanda in casu.

Animadversiones Patroni

Margaritae patronus suam orationem in duas partes di- vidit ; in quarum prima de metu in genere et de reveren- tiali in specie, in altera vero de coactione puellae illata disserit.

Et ad primam partem quod attinet, ipse praemittit prin- cipium, quod matrimonium, utpote contractus inter liberas personas, opus esse debeat voluntatum liberarum ; atque ad rem affert verba Alexandri III (Cap. 14 de Spons.): « Cum locum non habeat consensus, ubi metus vel coactio inter- cedit, necesse est ut, ubi assensus cuiusque requiritur, coa- ctionis materia repellatur. Matrimonium autem solo con- sensu contrahitur, et ubi de ipso quaeritur, plena debet illa securitate gaudere, cuius et animus indagandus ne per ti- morem dicat sibi placere quod odit, et sequatur exitus qui de invitis solet nuptiis provenire ». Iamvero, inquit patro- nus, libertati opponitur coactio sive physica sive moralis, quae constituitur actione super voluntatem exercita a causa externa. Si haec causa adeo potens est ut se quodammodo substituat voluntati, voluntas non erit amplius causa prin- cipalis et responsabilis actus, quia hic non est liber ac pro- inde quolibet valore iuridico destituitur. Ex quo patrocina-