76 NULLIUS MONTISCASSINI

ut Ordinarius illum de observanda residentiae lege primum quandoque monuerit, ac postea sui muneris esse duxerit de omnibus S. G. certiorem reddere.

Cum id archipresbyter cognovisset, statim ut sibi pro- spiceret ad S. C. C convolavit, ac sequentibus rationum momentis excusationes suas protulit : quia parochialis domus angusta est, et commodis destituta ad protuendam sanita- tem; quia paterna habitatio, ubi orator moratur, quamvis extra paroeciae limites, distat ab Ecclesia paroeciali tantum infra miliare italicum; quia orator de mane et de sero cu- iuslibet diei propriam ecclesiam petit ad omnia parochi one- ra explenda ; ibique etiam transit noctem quoties necessi- tas hoc exigat. Et ideo ex relatis motivis, ex mea aetate iam gravi, ex statu non florido meae valetudinis, exposco ut mi- hi liceat dormire in mea paterna domo, quando abfuerint casus necessitatis.

Ordinarius suetam informationem et votum S. C. trans- mittens, postquam ea quae superius relata sunt de itinere, quo domus paterna archipresbyteri a paroecia dirimitur, enar- rasset, pergebat, veritate niti quod parvus sit populus, et domus paroecialis parum apta, sed parochum bona frui sani- tate. Pluries querimononias audivisse a paroecianis, et con- sequenter monita dedisse eidem parocho ; cui tamen indulsit ob incommodam residen fiam, ut noctu domum paroecialem desereret si casus necessitatis contrarium non postularet.

D i s c e p t a t i o S y n o p t i c a .

QUAE • PETITIONI FAVERE VIDENTUR. Post haec, favore pe- titionis archipresbyteri Gamba commemorari posset ex Be- nedicto XIV De Synodo dioeces, lib. 7 cap. 1, nam. 4, inter Tridentinus Patres acriter disceptatum fuisse, num re- sidentia a iure divino esset imperata, ac huiusmodi quae- stionem minime in Synodo fuisse definitam. Qui vero con- trariam tuebantur sententiam, ratiocinationem prosecuti fue- runt S. Thomae 2. 2. quaest. 185 art. 5'in cor p. quae modo et praesenti casui aptari videretur. Siquidem docet