Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale422

caiensi, in Hispania, die 5 mensis Martii anno 1910 e familia ingenti numero

natus est. Parentes, qui agricolae modesti et fervidi christiani erant, inse-

quenti die eum ad baptismalem fontem duxerunt. In publica natalicii pagi

schola primariam institutionem recepit; sed iamiam vocationem ad vitam

religiosam animadvertit, cui non modo aer familiaris, sed etiam praedicatio

a Patribus Congregationis Passionis in Missionibus ad populum habita valde

profuit. Sic, dum decimum tertium agebat aetatis annum, scholam apostoli-

cam Passionistarum in civitate Gabiria, prope Guipuscoam, ingressus est ac

mox in Novitiatum Dominae Nostra de Angosto, prope Alavam, admissus,

vestigia decurrens fratris sui cuiusdam, qui in eadem Congregatione professus

erat.

Habitu religioso indutus, Francisci a Passione, seu Vasconum idiomate

«Aita Patxi », nomen sumpsit. Votis religiosis emissis, cursum academicum ad

sacerdotium incepit ac die 22 mensis Septembris anno 1935 presbyteratu

auctus est.

Bello civili in Hispania flagrante (1936-1939), Servus Dei munere capel-

lani in militia Vasconum functus est. Conflictu autem saeviente, in custodiam

postmodum ab exercitu Hispanico superiore coniectus est et una cum sociis

captivitatis primum Victoriam in Carmelum traductus est, dein in campum

detentionis Sancti Petri de Cardena ac demum Matritum, ubi ad metalla in

operariorum centuria damnatus est. Bello expleto, Pater Franciscus apud

Passionistarum communitatem Augustanam rediit vicibus fungens novitio-

rum magistri, sed facultatem etiam parvorum vicorum incolas accedendi ad

apostolatum quendam enitens in itinere excepit.

Anno 1954 Flaviobrigam missus est, ut curam Sanctuarii Sancti Felicis-

simi sibi sumeret una cum pastorali sollicitudine peregrinorum. Nulla illic

praetermissa navitate, actuosum opus evangelizationis Servus Dei suscepit

auxilium praestans spirituale sive iis, qui in valetudinariis urbis iacebant,

sive aegrotis solitariis, senibus derelictis et omnibus, qui ab urbe distabant.

Quae pastoralis sollicitudo ac erga pauperrimos caritas liberalis donum pro-

videntiae profuerunt etiam quoad fidei servandae in Vasconia.

Die 6 mensis Augusti anno 1974 ob globulorum alborum in medulla spi-

nali excessum Servus Dei in valetudinario Basurti pie in Domino quievit et,

vix octo post annis, exuviae eius in Sanctuarium Sancti Felicissimi translatae

sunt.