παλμῶν σώματος καὶ δι' ὀνομάτων νεκρῶν τε καὶ ἄστρων καὶ ὑδάτων καὶ μυρίων τοι ούτων. ἡ γὰρ δι' ὀνείρων καὶ παρ' ἡμῖν διὰ κατοχῆς μὲν καὶ αὕτη, ἡ δὲ πρόγνωσις αὐτοῖς οὐ δι' ἀρετῆς ὡς ἡμῖν, ἀλλὰ διά τινος κακοτεχνίας. καὶ ὁ μὲν θεὸς προλέγων καὶ τὴν λύσιν ὑποτίθεται, καὶ τὸ πέρας μετὰ πάσης ἀκριβείας γί νεται, ἐκεῖνοι δὲ κατὰ συμβεβηκὸς ἔν τισιν ἀληθεύσαντες ἐν τοῖς πλείστοις διήμαρτον. καὶ τοιαύτη μὲν ἥ τε θεία καὶ ἡ διαβολικὴ προφητεία. φυσικὴ δὲ ἡ τῶν ἀλόγων. χελι δόνες γὰρ καὶ γέρανοι καὶ μύρμηκες ἐπιόντος χειμῶνος αἰσθάνονται ἐχῖνοί τε καὶ ἀλκυόνες φύσει τοῦτο κτησά 239 μενοι. ἡ δὲ τεχνικὴ προφητεία παρὰ ἰατροῖς καὶ συμβού λοις καὶ κυβερνήταις· οἱ μὲν γὰρ ἀρρωστίας καὶ τὰς λύσεις τούτων προλέγουσιν, οἱ δὲ πνευμάτων μεταβολάς, οἱ δὲ τοῦ μέλλοντος συνέσει καταστοχαζόμενοι. ἡ δὲ κοινὴ καὶ δη μώδης τοῦ μέλλοντος γνῶσις, οἷον ὅτι μετὰ μῆνας τρεῖς ὁ χειμὼν γίνεται· πάντες γὰρ ἔχουσι τὰς ἐκ περιόδων προρρή σεις. οὐδὲν οὖν μέγα καὶ δαίμονας πρόγνωσιν ἔχειν, ὅπου γε καὶ μύρμηκες ἔχουσιν, καὶ δεινοὶ ἄνθρωποι τοῦ μέλλον τος καταστοχασταί εἰσιν, ἀλλ' οὐχ ὡς πάντως ἢ πάντα εἰδέναι, ἐπεὶ καὶ ὁ διάβολος προεφήτευσεν· τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, καὶ ἐγένετο. καὶ πάλιν ὁ Βαλαὰμ προεῖπεν ὅτι· πόρνας στῆσον, καὶ προδοθήσεται δι' αὐτὰς ὁ Ἰσραήλ, καὶ ἐγένετο οὕτως. ὅπερ στοχασμός ἐστι μᾶλλον ἢ πρόρρησις, μηδὲν παράδοξον αἱ τοιαῦται προφητεῖαι ἔχουσαι. [ιηʹ. Περὶ Ἀμώς.] Μετὰ δὲ Μανασσῆν ἐβασίλευσεν Ἀμὼς υἱὸς αὐτοῦ καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον κυρίου καὶ ἐσφάγη ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ βασιλεύσας ἔτη βʹ. Ἄξιον τοίνυν ἐπαπορῆσαι τί δήποτε τὸν μὲν Ναβουχο δονόσωρ καὶ τὸν Μανασσῆν ὁ θεὸς παιδεύσας εἰς τὴν βασι λείαν αὐτοὺς ἐπανήγαγε πάλιν, τὸν δὲ Βαλτάσαρ καὶ τὸν Ἀμὼς αὐτίκα τῆς βασιλείας καὶ τῆς ζωῆς αἰσχίστως καὶ 240 ἀσυγγνώστως ἀπεστέρησεν. ἀλλ' εὔδηλον. τὴν μὲν πατρι κὴν ἀσέβειαν καὶ κακουργίαν ἐπειδὴ ἐμιμήσαντο μηδὲν ἐκ τῆς ἐκείνων παιδείας καὶ τιμωρίας πάμπαν σωφρονισθέντες, τὴν δὲ μετάνοιαν αὐτῶν καὶ ἐπιστροφὴν οὐκ ἐζήλωσαν, εἰ κότως ὁ δίκαιος κριτὴς ἐπ' ἐκείνους μὲν ῥητῷ χρόνῳ τὴν τιμωρίαν περιώρισεν, τούτους δὲ οὐδεμιᾶς ἠξίωσε συγγνώ μης, ἄλλως τε δὲ καὶ πάντα προορῶν ὁ θεὸς τὰ ἐσόμενα καὶ γινώσκων ἑκάστου καὶ τὸν τρόπον καὶ τὴν γνώμην καὶ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς καὶ συνιῶν εἰς πάντα τὰ ἔργα ἡμῶν, διὰ τοῦτο πάντως ἐκείνων μὲν προειδὼς τὴν μετα μέλειαν οὕτω τὰ κατ' αὐτοὺς ᾠκονόμησεν, τούτων δὲ προ βλέπων τὴν μέχρι τέλους ἀσέβειαν τῷ θανάτῳ καταλύει τῆς κακουργίας καὶ σκληροκαρδίας τε καὶ δυστροπίας τὴν αὔξησιν. Ὅπερ οὖν καὶ ἐν ταῖς ἀποστολικαῖς διατάξεσιν ὑπεμφαί νων ὁ θεῖος λόγος οὕτω φησίν· ἐὰν δέ τις ἐκ παρατάξεως ἁμαρτάνῃ πειράζων τὸν θεὸν ὡς μὴ ἐπεξιόντα τοῖς πονη ροῖς, ὁ τοιοῦτος ἄφεσιν οὐχ ἕξει, κἂν λέγει παρ' ἑαυτῷ· ὅσιά μοι γένοιτο ὅτι πορεύσομαι ἐν τῇ ἀναστροφῇ τῆς πο νηρᾶς μου καρδίας, καὶ τότε μετανοήσω. τοιοῦτος γὰρ ἐγένετο καὶ Ἀμὼς ὁ τοῦ Μανασσῆ υἱός. φησὶ γάρ· καὶ παρελογίσατο Ἀμὼς λογισμὸν πονηρὸν καὶ εἶπεν· ὁ πατήρ 241 μου πολλὰ ἐκ νεότητος παρηνόμησε καὶ ἐν γήρει μετενόησεν. καὶ νῦν ἐγὼ πορεύσομαι καθὼς ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή μου, καὶ ὕστερον ἐπιστρέψω πρὸς κύριον. καὶ ποιήσας τὸ πονηρὸν ἐνώπιον κυρίου, ἐξωλόθρευσεν αὐτὸν ἐν τάχει. ∆ιὸ δὴ λοιπὸν ὄντως ἀληθῶς εἰπεῖν· φοβερὸν τὸ ἐμπε σεῖν εἰς χεῖρας θεοῦ ζῶντος. τίς, γάρ φησιν ὁ προφήτης, σκληρὸς γενόμενος ἐναντίον κυρίου ὑπέμεινεν; ὅθεν ἐκβοᾷ ∆αυὶδ σαφέστατα λέγων· σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παρα πικρασμῷ. ὅπερ δὴ καλῶς ἑρμηνεύων ὁ ἀπόστολός φησιν· βλέπετε, ἀδελφοί, μήποτε ἔσται ἔν τινι ὑμῶν καρδία πο νηρὰ ἀπιστίας ἐν τῷ ἀποστῆναι ἀπὸ θεοῦ ζῶντος, ἀλλὰ παρακαλεῖτε ἑαυτοὺς καθ' ἑκάστην ἡμέραν, μέχρις ἂν τὸ σήμερον καλεῖται, ἵνα μὴ σκληρυνθῇ τις ἐξ ὑμῶν ἀπάτῃ τῆς ἁμαρτίας. [ιθʹ. Περὶ Ἰωσίου.] Μετὰ δὲ Ἀμὼς ἐβασίλευσεν Ἰωσίας υἱὸς αὐτοῦ ἐτῶν ὑπάρχων ὀκτὼ καὶ ἐποίησε τὸ εὐθὲς ἐνώπιον κυρίου καὶ ἐτελεύτησε τοξευθεὶς ἐν πολέμῳ βασιλεύσας ἔτη λαʹ. ὁ