79

περί Πνεύματος φιλοσοφεῖν ἤ λέγειν, ὅ ἐν τοιούτοις μή κατοικεῖν ἀκούεις διά τό εἶναι σάρκας αὐτούς, ὡς λόγος; Ἀλλ᾿ ἔγραψα ταῦθ᾿ ἵνα γνῷς πῶς πιστεύω, καί εἰ θελήσεις, πεισθῇς μοι καί στυγνάσῃς. Εἰ γάρ ἀληθῶς τόν θησαυρόν οὐκ ἔχεις, ὅνπερ ὁ κόσμος οὐ δύναται χωρῆσαι, εἰ οὔπω ἔλαβες δόξαν τῶν ἁλιέων, ἥν οἱ λαβόντες Θεόν ἔλαβον ὄντως, καταλείψεις κόσμον καί τά ἐν κόσμῳ, ὀξυποδήσεις, δράμεις πρό τοῦ κλεισθῆναι πύλας βίου σοι καί τοῦ τῇδε θεάτρου, καί διαλυθῇ ἡ πανήγυρις, οἴμοι, καί συσκοτάσει ἥλιος καί τά ἄστρα καί γῆ παρέλθει καί ἀνοιχθῇ ὁ ᾅδης καί τό πᾶν γενήσεται σκότος καί χάος˙ καί τότε γνώσῃ, φίλη ψυχή, καί μάθῃς, ὅτι οἱ μή ἔχοντες Πνεῦμα τό Θεῖον ἐν διανοίᾳ λαμπάδος δίκην λάμπον καί ἐν καρδίᾳ ἐνοικοῦν ἀνεκφράστως τῷ αἰωνίῳ παραπέμπονται σκότει. Καί γάρ τό Πνεῦμα ὁ Κύριος ὑπάρχει, Πνεῦμα δ᾿ ὁ Θεός, ὁ Πατήρ τοῦ Κυρίου, ἕν πάντως Πνεῦμα, οὐδέ γάρ διαιρεῖται. Τοῦτο ὁ ἔχων ὄντως ἔχει τά τρία, ἀλλ᾿ ἀσυγχύτως, εἰ καί ἀδιαιρέτως. Ἔστι γάρ Πατήρ˙ καί πῶς Υἰος ὑπάρξει; (154) Ἔστι γάρ ἀγέννητος τό κατ᾿ οὐσίαν, ἔστι τε Υἱός˙ καί πῶς γένηται Πνεῦμα; Πνεῦμα τό Πνεῦμα˙ καί πῶς Πατήρ φανεῖται; Πατήρ ὁ Πατήρ, ὅτι ἀεί γεννήτωρ˙ πῶς δέ γίνεται ἡ ἀεί γεννησία; Ὅτι τοῦ Πατρός οὐ χωρίζεται ὅλως καί ὅλος προέρχεται ἀνερμηνεύτως, πάντοτε μένει ἐν τῷ πατρικῷ κόλπῳ καί προέρχεται πάντοτε ἀνεκφράστως. Υἱός ἐν Πατρί ἀενάως ὁρᾶται γεγεννημένος, ἀλλά συνηνωμένος˙ καί ἐν Υἱῷ γάρ ὁ Πατήρ καθορᾶται ἀδιαστάτως, ἀτόμως, ἀχωρίστως. Υἱός ὁ Υἱός, ὅτι ἀεί γεννᾶται καί πρό αἰώνων ἐστί γεγεννημένος, προερχόμενος οὐ τέμνεται τῆς ῥίζης, ἀλλά καί χωρίς ἀχώριστος τυγχάνει καί ἡνωμένος ὅλος Πατρί τῷ ζῶντι αὐτός τε ζωή πᾶσι τό ζῆν παρέχων. Ὅσα ὁ Πατήρ, καί ὁ Υἱός τοσαῦτα˙ ὅσα ὁ Υἱός, καί ὁ Πατήρ ὡσαύτως. Βλέπεω τόν Υἱόν, καί βλέπω τόν Πατέρα,