Acta Francisci Pp. 389

ternitatem in mundum infert. Hoc ex primo usu fraternitatis, affectibus

et familiari educatione suffulto, mos fraternitatis quasi pignus universam

societatem irradiat ».220

195. Coalescere cum fratribus optimam mutuae cuiusdam curae praebet

facultatem, qua scilicet adiuvamus simul et adiuvamur. Igitur, « fraternitas in

familia tum peculiariter elucet, cum sollicitudinem patientiamque et affec-

tum videmus, quibus saepiuntur fraterculus sororculave debiliores, aegri

vel inhabiles ».221 Confitendum est « fratrem, sororem habere, qui te diligit,

experientiam esse magnam, pretiosam, unicam »,222 sed filii edocendi sunt, ut

sese tamquam fratres prosequantur. Quod tirocinium, interdum laboriosum,

vera est schola socialitatis. Aliquibus in Nationibus pollens exstat ad unum

filium pariendum inclinatio, quam ob rem fraternitas rarescere coepit. Si

usu venit ut unus filius tantum generari possit, opus erit exquirere quomodo

vitari possit, ne puer solus vel solitarius crescat.

Cor magnum

196. Super parvam coniugum eorundemque filiorum coronam maior stat

familia, quae nullo modo praetermitti potest. Nam, « amor inter virum et

mulierem in matrimonio et, ratione inde manante et amplificata, amor inter

ipsius familiae participes - inter parentes ac filios, inter fratres et sorores,

inter propinquos et familiares - animatur atque impellitur intimo perennique

vigore dynamico, qui familiam perducit ad communionem in dies arctiorem

impensioremque, quae est fundamentum et vis communitatis coniugalis et

familiaris ».223 Huic etiam amici sunt ac familiae amicae subiciendae simul et

communitates familiarum, quae invicem in difficultatibus, in sociali navitate

atque in fide suffulciuntur.

197. Amplificata haec familia oporteret puellas matres amantius accipiat

atque pueros parentibus carentes, mulieres solas, quarum est educationem

filiis tradere, inhabiles personas quae peculiari dilectionis assiduitatisque

officio prosequendae sunt, iuvenes qui a quibusdam pravis moribus se eri-

pere conantur, eos qui in matrimonio collocati non sunt vel a coniugio

220 Catechesis (18 Februarii 2015): L'Osservatore Romano, 19 Februarii 2015, p. 8. 221 Ibid. 222 Ibid. 223 ioannES pauluS II, Adhort. Ap. Familiaris consortio (22 Novembris 1981), n. 18: AAS 74

(1982), 101.