CAPUT VIII. De diffinitionibus motus.
CAPUT IX. De divisionibus motus.
CAPUT XVI. De aevo et aviterno.
SECUNDA PARS DE COELO ET MUNDO.
CAPUT I. Quod unus est mundus.
TERTIA PARS DE GENERATIONE ET CORRUPTIONE.
CAPUT II. Opiniones de elementis.
CAPUT III. De qualitatibus lemcniorum.
CAPUT VII. De grandine qui dicitur lapis.
CAPUT XIV. De quinque proprietatibus ventorum.
CAPUT XX. De effectibus fulminis.
CAPUT XXIV. De loco tonitrui et coruscationis.
CAPUT XXV. Quam virtutem tonando Jupiter habeat.
CAPUT XXXI. De coloribus nubium.
CAPUT V. De potentiis animae vegetabilis.
CAPUT VI. De potentiis animae sensibilis.
CAPUT XV. De virtute quae est imaginatio.
CAPUT XVI. De virtute imaginativa.
CAPUT XVII. De somno ei vigilia.
CAPUT XX. De virtute motiva motu naturali.
CAPUT XXIII. De virtute motiva exteriori.
CAPUT XXIV. De potentiis animae rationalis.
CAPUT XXV. Utram intellectus habeat organum.
CAPUT XXVI. De objecto virtutis intellectivae.
CAPUT XXVIII. De virtute intellectiva separabili.
CAPUT XXIX. De intellectu possibili.
CAPUT XXX. De intellectu agente.
De gustu.
Gustus objectum est sapor, qui in re saporifera est. Res autem saporifera quando conjungitur humiditati salivari,
immutatur ab ea, et mediante carne spongiosa quae est in superficie linguae, quae est medium intrinsecum, reddit saporem suum in spiritum qui est in nervo interiori. Inde fit quod si humiditas salivaris fuerit infecta amaritudine cholerae, judicat gustus cibum esse amarum : et si sit dulcis, judicat cibum dulcem : et in hoc non fallitur gustus, quod judicat amarum, in veritate enim amaritudo est, sed fallitur, quod ponit eam ubi non est. Medium ergo gustus est quasi duplex, scilicet interius et exterius : intrinsecum est caro spongiosa, extrinsecum est humiditas salivae. Organum autem gustus est nervus descendens a cerebro ad linguam, qui in quibusdam animalibus divisus est, et ob hoc duas habent linguas, ut serpens : in quibusdam vero unicus est, et ob hoc tantum unam habent linguam.