83

βλέψον εἰς τήν γῆν, τήν μητέρα καί τάφον ἡμῶν ἁπάντων προστάξει γεγονυῖαν! Ἐνταῦθα δ᾿ ἐλθών εἰπέ περί θανάτου, φιλοσόφησον πολλά καί ἀναγκαῖα, χρήσιμα φίλοις ἅμα καί συγγενέσιν, τοῖς πλουσίοις ὡσαύτως καί τοῖς ἐνδόξοις. Καί μετά πάντων σοί τῷ ἐξηγουμένῳ μέχρι τελευτῆς ἀρκέσει σοι τοῦ λέγειν περί τοιούτων πολλῶν καί ἀναγκαίων, καί ὠφελήσει σε μετά θάνατον ταῦτα. Ἔπειτα ἴδε τόν περίγειον κόσμον, τά μέσον τούτου παντοίων ζῴων γένη, τῶν πτηνῶν τε τάς ποικίλας ὁράσεις, ἅμα καί φωνάς τῶν εὐτελῶν στρουθίων, θαλάσσης πλάτη καί μεγέθη καί ὅρους θαύμασον, ἐκπλάγηθι, φράσον συντόνως! (160) Ὤ βάθος πλούτου καί γνώσεως τῆς θείας, ὤ σοφίας σου, Θεέ μου πανοικτίρμον! ∆εῦρο καί συστάληθι ἀπό τῶν ἔξω, σύναξον τόν νοῦν, σεαυτόν κατανόει, μᾶλλον δέ τά σά καί σαυτόν φιλοσόφει, καί ὅσα βλέπεις, εὕροις ἐν ὁρωμένοις ἕκαστον διδάσκαλον τῆς ἀρετῆς σοι ἤ τῆς κακίας ἐξεικονίζον πάθος, ἵν᾿ ἐκ μεγέθους καί καλλονῆς κτισμάτων τήν ἀκατανόητον Θεοῦ σοφίαν καί τόν νοητόν πόλεμον καταμάθοις, ὅν προεξεικόνισεν ὁ πλάστης πάντων, καί ὡς μέν ὄφις φρόνησιν πάντως κτήσῃ, τόν δέ ἰόν ἐμέσῃς τόν τῆς κακίας! Ὡς δ᾿ ἵππος δράμῃς ἐν ὁδῷ τῇ δικαίᾳ, οὐ χρεμετίσῃς πάντως δέ πρός τό θῆλυ! Κάττα γενήσῃ μῦν νοητόν τηροῦσα, οὐχ ἁρπάζουσα ὅλως τά τοῦ πλησίον, οὐδέ κλέπτουσα μοίρας τῶν ἀδελφῶν σου, ἀλλά καί μυΐ μύας διώξῃς πάντας τούς ἐναντίους ἀπό τῆς σῆς οἰκίας! Λύκος οὐ γενήσῃ δέ, λύκους δέ φύγῃς, μᾶλλον δέ κύων γενήσῃ τοῦ ∆εσπότου καί πνεύσῃς ὅλον θυμόν σου κατ᾿ ἐκείνων καί ἀνιχνεύσῃς ὁδούς τοῦ σοῦ ∆εσπότου˙ ἕως ἄν εὕροις, ἕως ἄν καταλάβοις θύραν τήν θείαν, μή στραφῇς εἰς τοὐπίσω, καί γένῃ θήρα τῶν νοητῶν θηρίων! Μίμησαι πτῶκα, εἰ μή δύνασαι κύνα, καί πέτραν Χριστόν καταφυγήν σου κτῆσαι (161) καί κρύβηθι, ἔνθα φόβος οὐκ ἔστιν, ἤ ἔλαφος ἀνάβηθι εἰς τά ὄρη, τῶν κυνηγετῶν ἀπόδραθι τάς χεῖρας