Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale428

Anno 1919 Soror Gemma Magdalena a Iesu Superiorissa novi monasterii

Passionistarum in vico Itrio in provincia Latinensi nominata est; paucis post

annis, calumniis et invidia affecta, primum Vinianellum, in provincia Viter-

biensi, ubi octo annos mansit, dein Lucam translata est. Hoc tempus votum

illum caritatis repetit, quod Serva Dei ad reparandas iniurias acceptas pro-

fessa est. Valetudo eius vero vehementer his difficultatibus correpta est.

Interea, sibi conscia austeritati vitae claustralis infirmitatem corporis

porro obstaturam esse, propositum persecuta est « novae institutionis vitae

apostolicae sub regula sancti Pauli a Cruce fundandae », in qua, « omnibus

asperrimis clausurae severitatibus praetermissis », monialis tamen Passionista

esset et in Passioni Iesu consecratione perseverare posset. Prima itaque ves-

tigia in pago Burgonovo de Camiliano prope Lucam - ubi Stigmatibus in-

scripta Lucensis illa nata erat - Congregatio Missionaria Sororum Sanctae

Gemmae Galgani movit, in quo opere Mater Gemma Magdalena a Iesu a

testimoniis ecclesialibus maximae cuiusdam spiritualis excellentiae firmata

est, ex quibus fuerunt Servus Dei Pius Papa XII, Serva Dei Maria Magdalena

Marcucci, Sanctus Aloisius Orione, Beatus Iacobus Alberione, Sanctus Pius

de Pietrelcina. Fundatio subinde crevit et anno 1964 approbationem dioece-

sanam recepit. Missis deinceps in Congum quattuor Sororibus, quae primam

missionem peregre aperirent, Instituti specimen missionarium sensim esse

coepit.

Ultimos Matris Gemmae Magdalenae a Iesu annos aegritudo atrocesque

passiones usque ad diutinam immobilitatem super lectum signaverunt, quam

ipsa certa cum fortitudine et magno cum spiritu oblationis sustinuit. Iter eius

in hoc mundo denique Burginovi de Camiliano die 26 mensis Augusti anno

1971 consummavit.

Totam vitam Mater Gemma Magdalena a Iesu degit in luce constantis

sollicitudinis sanctitatis, voluntatem Patris in spiritu fidei quaerens ac perfi-

ciens, quae radix et fundamen fuit spiritualitatis eius, fons aequitatis animi in

angustiis, paupertate atque infirmitate, quibus exsistentia eius eminuit.

Ardens erga Deum et proximum caritas eam duxit, ut suipsius oblivisce-

retur et totam infinito beneficio aliorum se consecraret. Admodum scienter

paupertatem sponte elegit, ut Iesum pauperem et crucifixum imitaretur,

atque aequanimiter hanc pietatem vixit, perfecte oboedientiae et humilitati

Christi adaequata.