84. De sancto Roberto.

In 1. Vesperis.
Antiphonae.

1. Pater et lux monachorum,
Dux Roberte, tibi chorum
Servientem tua prece
Terge, munda sordis faece.

2. Noster sancte dux, Roberte,
Fac nos mundum spernere,
Ut possimus regem per te
In decore cernere.

3. Qui servasti fidem regi,
Tuo feras opem gregi,

Ut a rege possit regi,
Nam ad haec ejus loca.

4. Es et eris in aeternum
Benedictus, qui supernum
Regem fide coluisti,
Serva nos in lege Christi.

R. In coelo Roberte pater
sine tempore gaudes,
Regnans cum Christo
servorum suscipe laudes,

V. Coelis susceptus,

Roberte, tuis miserere.

Ad Magnificat.

A. Sanctificetur, Domine,
Nomen tuum sine fine,
Qui Robertum coaequasti
Sanctis tuis et locasti
In supernorum sedibus
Jungens coetorum civibus.

Ad Matutinum.
Invitatorium.

Nomen Christi confitentes
Huic offerte puras mentes,
Qui Roberto regna vitae
Dedit, vota persolvite.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Tuum, Christe, gregem rexit
Hic Robertus et dilexit
Legem docens gratiae,
Sed docendo fractum dedit
Vir beatus et non sedit
Sede pestilentiae.

2. Adveniat tuum, Christe,
Regnum, ut docuit iste,
Sancto monte constitutus,
Fit hic mundus destitutus.

3. Regnum mundi quia sprevit,
In virtutis verbo crevit,
Invocantem exaudivit
Illum, Christus, cum quo vivit.

4. Tuum, Deus, ad honorem
Proclamamus, tu clamorem,
Pie rex, intellige,
Nostram viam dirige
Atque fessis post laborem
Manum tuam porrige.
5. Fiat tibi nostrum melos,
Rex Deus, acceptabile,
Nam terra superque caelos
Nomen tuum mirabile.
6. Voluntas tua bona nemini
Nocetsed prodest[omni homini],

Bonum in Domino confidere
Et in Christo spem [fsuam]j po-
nere.

Responsoria.

1. Tua, Christe, sunt opera,
Quod Robertus ut aridum,
Despexit mundum floridum.
Talentis sibi creditis
Multiplicatis meritis,
Jam translatus in aethera
Aeterna capit munera.
V. Sicut stella claruit
Mundo sanctus hic
Et ut palma floruit
In domo Domini.
2. In sanctis es laudabilis,
Majestate mirabilis,
Deus, creator omnium,
Jungis turbis fidelium
Robertum tuum famulum,
Ut fulgeat in saeculum ;'',
''V. Coelo sanctos laetificas
Et in terris mirificas.
3. Et Deus est et homo,

Qui cuncta creavit,
Qui in superna domo

Roberto paravit,
Sedem cum principibus;
Hic nos suis precibus
Paratas nobis sedes
Ducat ut haeredes
Ad aeternas aedes.
V. In domum Domini

Laetantes ibimus,
Si huic sancto homini

Fide adhaeserimus.
4. Terra nostra dedit florem
Et flos fructum, dat odorem

Fructus ante Dominum,
Est Robertus fructus iste,
Qui expendit vivens, Christe,

In te vitae terminum.
V. Panem angelorum

Sic homo comedit
Et in via morum

Nobis formam dedit.

In 2. No cturno.
Antiphonae.

1. Nostrum Deum, nostrum lumen,

Roberte, sine macula,
Contemplaris Christi numen,

Cum quo regnas per saecula.
2. Quotidianum petimus

Panem, Christe, sed vivimus
Non in pane corporali
Sed in verbo spiritali.
3. Da sustinentibus

Te pacem, Domine,
Roberti precibus,

Cujus regimine
Ad te confugimus
Et salvi erimus.
4. Nobis sancti spiritus

Adsit sancta gratia

Nostra purgans vitia,
Et idem paraclitus
Amoveat penitus,

Quae sunt nobis noxia.
5. Hodie,

Dux Roberte praevic,
Roga regem gloriae,
Ut tuae familiae
Largiatur veniae
Munus atque gratiae.
6. Et si non meruimus,

Habere Christum Dominum,
Quem culpis offendimus,
Regem regum omnium,
Tamen simus certi
Precibus Roberti,
Si nos correxerimus,
Quod salvati erimus.

Responsoria.

1. Dimitte nostra debita,
Rex pie, rex fortis,
Nam submisimus capita
Jugo tuae sortis,
Transire portas mortis
Fac per Roberti merita
Et duc ad loca inclita
Angelicae cohortis.

V. Nobis peccatoribus
De te confitentibus
Pacem da cum sanctis.
2. Debita

Relaxa, nos visita,
Habita

In nobis et in solita
Pietate cogita
De nobis Deus ita,
Ut semper sint placita
Tibi nostra merita,
V. Nostra crimina

Deleant precamina,
3. Sicut matutina stella
Vir Robertus claruit
Et ut apes nobis mella

Laborando praebuit
Et hostis antiqui bella
Vicit et praevaluit,
Mundi hujus nec procella
Ipsum unquam terruit,
, V. Et Deus his meritis

fuit, est et erit sibi mitis.
4. Nos qui sumus in hoc mundo
Vitiorum in profundo,
Studeamus corde mundo,
Ut in adventu secundo
Parati et tales simus,
Quod peccata, quae gessimus,
Judex dimittat opimus.
V. ''Dimittimus debitoribus nostris,
quae in nobis peccaverunt.''

In 3. Nocturno.

Ad Cantica.

A. Debitoribus jubemur
Dimittere et docemur
In scientia morari
Et in sensu meditari.

Responsoria.
1. Nostris parce reatibus
Nos protegens in omnibus,
Deus, plasmator hominis,
Atque Roberti precibus
Adauge nostris sensibus
Amorem tui nominis,

V. Et quia tui sanguinis

Sumus redempti pretio,
Coelesti tui numinis
Nos fove beneficio.
2. Ne nos Deus despicias,
Sed pro nobis exaudias

Robertum tuum famulum,
Nec scelerum memineris,
Cum judicare veneris
Districte judex saeculum.
V. Nos, Deus, de vitiis

enim sancti precibus munda.

3. Inducas, Christi famule,
Roberte, nos, ut regulae
Formam datam teneamus,
Et te sequi valeamus
IIluc per rectas semitas,
Ubi jugis est claritas.
Regnat pax, vita, veritas.

V. In perenni gloria

Christus ducat secum
Nos, Roberte, gaudia
Vitae donans tecum.

4. Tentationem fugiant
Mundi foedentes turbine,
Ne scelerum voragine
Obvoluti deficiant,
Sed agni fontem sitiant,
Cujus redempti sanguine
Sunt, ut potum suscipiant,
Divini fontis flumine ;

V. Sed felix, qui sic hauriet
De fonte, quod non sitiet
Amplius nec esuriet.

In Laudibus.

Antiphonae.

1. Libera, Deus omnium,
De manu persequentium

Tibi devotos famulos,
Roberti preces, audias
Ut super nos aperias

Misericordes oculos.

2. Nos peccatis facti rei
Sic quaeramus opem Dei,

Ut in locis requiei
Assistentes simus ei.
3. A poenis liberabimur

Quibus sumus certi,

Si facta Roberti,
Quem honore prosequimur,
Bene vivendo sequimur.
4. Malo mali irritus,
Homo, vanis deditus,

Benedicas Domino,
Tibi patet aditus

Regni sine termino,
A quo prior exitus.
5. Amen laudis dicant gentes

Patri, nato cum flamine,
Unitatem confitentes,

Non tres in trino nomine.

Ad Benedictus.
A. Benedictus

pater ingenitus,
Benedictus

a patre genitus,
Benedictus

amborum spiritus,
Benedicta

unius trinitas,
Benedicta

sit trium unitas ;
Amplexetur

hanc nostra pravitas,
Ut docuit

Roberti caritas.

In 2. Vesperis.

Ad Magnificat.

A. A benigno creatore
Datum est fidelibus,
Gaudere hic imitando
Caritatem laudabilem
Monachorum ;
Nos omnes petimus,
Quod Roberti sanctissimi
Tenendo viam
Christum hymnis
Laudemus et titulis.