De modo exterius exeundi. Rubrica V.

Cum Regula Fratribus per mundum euntibus maxime suadeat honestatem, statuimus, ut nullus Frater mittatur, nisi sit maturus moribus, vel cum socio provido et securo. Teneantur autem Fratres exeuntes in reditu suo secreto Guardiano excessus suos notabiles per obedientiam invicem intimare. Et si unus Frater velit alteri confiteri quod ipse alias sciverit, non recipiat nisi sub hac conditione, quod possit dicere Guardiano. Et ut discursus inutilis compescatur , ordinamus, quod Ministri extra Provinciam suam non mittant Fratres absque necessitate, vel evidenti utilitate, certum eis in litteris obedientialibus praefigentes terminum revertendi. Custos etiam extra Custodiam suam ad Ministrum, vel alias, et Guardianus extra terminum guardianiae suae Fratres non mittant, nisi pro urgenti necessitate, vel evidenti utilitate viderint faciendum, praefixo sibi brevi et certo termino revertendi. Et quotiescumque quis contrafecerit praedictorum , toties ieiunet in pane et aqua. Et super huius constitutionis observantia diligenter a Visitatoribus inquiratur. Nullus Frater vadat pedes nec eques sine Fratre, aut sine Fratre socio alicubi commoretur.

Nullus etiam Frater in via portet nec alibi pecuniam alicuius. Et quicumque contra fecerit, tribus diebus in pane tantum et aqua ieiunet. Inhibemus districte, ut nullus Frater bursarium secum ducat in via nec puerum saecularem, qui portet pecuniam propter ipsum. Et si quis contra fecerit, pro qualibet refectione ab ipso recepta semel ieiunet in pane tantum et aqua. Fratres cum in itinere fuerint et ad tempus comedendi vel hospitandi pervenerint, ad Fratres veniant, nisi manifesta necessitate impediantur: et si quis contra hoc fecerit, una die tantum in pane et aqua ieiunet. Fratres transeuntes per viam nihil acquirant in terris, in quibus morantur Fratres, per quos transitum fecerint, nisi de licentia Custodis, vel Guardiani , et obediant eis, quamdiu morantur ibidem, et de manifestis offensis, quas faciunt, eorundem correctioni subiaceant.

Fratribus sine obedientia vel sine testimonialibus litteris sui provincialis Ministri extra suam administrationem , vel Custodis extra suam Custodiam euntibus caputia et omnia, quae portant, auferantur et non reddantur nisi in casu excusabili de consilio

Discretorum: caputium tamen post diem septimum possit reddi. Idem fiat Fratri eunti sine socio, sive eques iverit, sive pedes. Hoc idem fiat ei qui portat pecuniam alicuius, vel bursarium secum ducit. Quodsi Guardianus, vel eius Vicarius poenam istam sic euntibus non inferret, tribus diebus in pane tantum et aqua ieiunet.

Fratres nihil portent in verbis vel scriptis, quod possit redundare in scandalum aliquorum, et scienter contrarium facientes probationis caputio et poena alia puniantur arbitrio Ministrorum secundum qualitatem delicti.

Nullus Frater ad Curiam domini Papae vadat vel mittat Fratrem absque licentia generalis Ministri. Quodsi aliter iverint aliqui, statim per Procuratores Ordinis de Curia expellantur et de negotiis eorum se nullatenus intromittant.

Item, ad generalem Ministrum non mittatur pro licentia impetranda, nisi ardua causa vel urgens necessitas hoc requirat.

Inhibemus districte, quod nullus Frater impetret per se vel per alium litteras a domino Papa pro loco aliquo obtinendo sine generalis Ministri licentia speciali. Si contingat, Fratres alicuius provincias incurrere manifestam necessitatem exeundi a locis suis in tanta multitudine, quod in eadem Provincia non possent aliquatenus sustentari ; teneantur vicini Ministri sic exeuntes in suis Provinciis collocare, dummodo ipsi per sui Ministri litteras transmittantur , facientes de eorundem Fratrum gravamine mentionem, salvo tamen remedio per proximum sequens generale Capitulum apponendo. Si autem hujusmodi constitutionis necessitas non affuerit, nullus mittat Fratres ad aliquem Ministrum, nisi sibi prius constiterit de voluntate illius Ministri, qui velit eos sponte in sua provincia collocare. Et si quis aliter missus fuerit, non recipiatur.

Si contingat, aliquem Fratrem onerosum et periculosum transferri de una provincia ad aliam ad morandum, teneatur firmiter Minister, de cuius provincia egreditur, significare Ministro, ad quem mittitur, periculosas conditiones illius, ut eidem, sicut expedit, caveatur. Hoc idem faciat Generalis .

Item, cum Regula dicat, quod " Fratres non debeant equitare, nisi manifesta necessitate vel infirmitate cogantur " ; ordinamus, quod quotiescumque aliquis equitaverit, toties in pane tantum et aqua ieiunet sedens in terra coram Fratribus, nisi cuius causa et necessitas fuerit sufficiens iudicata per praelatum cum consilio Discretorum. Idem dicimus de carrucis . Et si praelati in hoc fuerint culpabiles, per Visitatores acrius puniantur. Et nihilominus ministratores et Ministri culpabiles per eosdem Visitatores denuntientur Capitulo generali.