Acta Francisci Pp. 935

quominus magni aestimetur quaeque res et quodque momentum. E contra,

cum quis se ponit sereno animo coram omni realitate, quantulacumque

est, multo plures praebentur facultates intellegendi et complendi se ipsum.

Spiritalitas christiana proponit incrementum cum sobrietate et aptitudinem

parvo laetandi. Est reditus ad simplicitatem quae sinit nos ut sistamus ad

parva probanda, ut gratias agamus pro rebus iis quas vita offert, haud nos

alligantes iis quae habemus nec maerentes ea quae non possidemus. Hoc

postulat ut vitetur studium dominationis et merae voluptatum acervationis.

223. Sobrietas, quae libere et conscienter vivitur, liberat. Non est vita

minor, nec intensitas inferior, sed omnino contrarium. Revera, qui plus

gustant et melius vivunt omne momentum ii sunt qui desistunt hinc et

illinc captare, iugiter quaerentes quod non habent, atque experiuntur quid

significet quamque personam et rem aestimare, discunt familiaritate con- iungi cum simplicioribus iisque delectari queunt. Itaque valent imminuere necessitates non expletas et extenuant fatigationem et aegritudinem. Homo potest paucis indigere et impense vivere, praesertim cum valet explere alia delectamenta et satisfactionem invenit in fraternis congressibus, in famu- latu, in charismatibus explicandis, in musica et arte, in necessitudine cum rerum natura, in precibus fundendis. Felicitas expostulat ut sciamus finire quasdam necessitates quae nos attonant, sic parati ad multiplices facultates amplectendas quas vita nobis praebet.

224. Sobrietas et humilitas superiore saeculo vana usae sunt aestima- tione. Attamen cum exercitatio cuiusdam virtutis in personali socialique vita generali modo debilitatur, utique hoc multiplicia inaequilibria parit, etiam ambitalia. Quapropter iam non sufficit loqui tantum de integritate

oecosystematum. Oportet ut addatur animus ad loquendum de integritate vitae humanae, de necessitate promovendi et coniungendi omnia magna bona. Humilitas deperdita, apud hominem magnopere ardescentem ob fa- cultatem dominandi omnia sine ulla delimitatione, demum potest tantum

nocere societati et ambitui. Haud facile est explicare hanc sanam humili- tatem felicemque sobrietatem si autonomiam obtinemus, si de vita nostra excludimus Deum eiusque locum nostrum illud « ego » occupat, si credimus

nostrum subiectivum arbitrium determinare quod bonum est aut malum.

225. Ceterum, nemo adolescere potest in felici sobrietate nisi in pace cum seipso sit. Pars congruae spiritalitatis intellectionis consistit in nostra pacis intellectione amplificanda, quae multo plus est quam belli ab- sentia. Pax interior personarum arte coniuncta est cum oecologiae cura