Acta Francisci Pp. 399

ad utriusque maturationem necnon coniunctionis incrementum. Necesse est

novis coniugibus ab initio bene plane hoc ostendatur, ut conscii fiant se

incepturos. Consensus quem mutuo sibi dederunt, initium est itinerarii, quod

prae se fert propositum ea superandi quae imponunt rerum adiuncta et si

quae intervenerint obstacula. Recepta benedictio est gratia et incitamentum,

ut hoc iter semper pateat. Saepe iuvat sedere ad colloquendum ut certum

eorum propositum conficiatur, finibus, instrumentis et elementis constitutis.

219. Memoramus quod proverbii loco dici solet, aquam stagnantem cor-

rumpi, inquinari. Hoc evenit cum amoris vita primis matrimonii annis

laxatur, non movetur, iam illam non habet inquietudinem, per quam ul-

tra proceditur. Saltatio propulsat hoc iuvenili amore, saltatio his oculis

stupefactis spe repletis non debet consistere. In sponsalibus inque primis

matrimonii annis spes in se vim habet fermenti, conspicere sinit ultra

contradictiones, conflictus, vicissitudines, semper ultra prospectare sinit.

Spes quamque inquietudinem permovet ad coniuges in itinere incrementi

servandos. Eadem spes nos invitat ut plene praesens tempus teneamus, in

familiari vita cor ponentes, quoniam futurum tempus paratur ac firmatur,

cum bene in praesens vivitur.

220. Iter postulat varias stationes transeundas quae ad magnanimam

vocant donationem: cum prima tempora magna sensuum voluptate degantur,

ulteriora autem necessitate alterum ut sui partem sentiendi. Inde proceditur

ad mutuae communionis gustum, tum totam vitam uti amborum propositum

intellegendam, tum denique ad alterius felicitatem supra proprias necessi-

tates ponendam, adque gaudium videndi proprium matrimonium tamquam

bonum pro societate. Amoris maturatio implicat etiam artem "negotiandi"

ediscendam. Non est habitus meritorius vel ludus commercialis generis, sed

utique mutui amoris exercitium, quoniam haec negotiatio est complicatio

mutuarum oblationum et recusationum pro familiae bono. In quaque nova

vitae matrimonialis statione oportet sedere ad negotianda denuo pacta, ita

ut victores victique non habeantur, sed uterque vincat. Domi decernendum

est non una tantum ex parte, ac duo coniuges officium pro familia parti-

cipant, at unaquaeque domus una est et singulae matrimoniales compages

inter se differunt.

221. Inter causas quae ad matrimonii dissolutionem ducunt illa est

annumeranda quae de coniugali vita nimium sibi vindicat. Cum realitas

detegitur artior laboriosiorque quam sperata est, solutio non est cito et