De visitationibus provinciarum. Rubrica VIII.

Cum Regula dicat, quod " Fratres, qui sunt Ministri et servi aliorum Fratrum, visitent et moneant fratres suos et caritative corrigant ipsos "; ad praestandum eis adiutorium et ad negligentiam corrigendam ordinamus, quod a tertio anno in tertium per speciales Visitatores visitetur totus Ordo, ita quod quaelibet Provincia per unum Visitatorem semel visitetur, cui detur socius unus discretus, qui succedat ei in officio visitationis tempore infirmitatis vel mortis, cum quo etiam habere possit collationem et consilium in dubiis, non expressis personis, de quibus agitur, si fieri potest. Teneantur autem Ministri et Definitores bona fide providere ei de uno alio Fratre idoneo ratione honestatis, discretionis et zeli ad tale officium exsequendum. Si autem alterum illorum mori vel infirmari contigerit, teneatur Custos illius Custodiae de Discretorum aliquorum consilio superstitem de idoneo socio providere. Assignentur autem in generali Capitulo de aliis Provinciis secundum dispositionem Capituli generalis, ita quod post secundum Capitulum provinciale a generali tali tempore incipiant visitare, quod expleta visitatione, provinciali Capitulo visitatae Provinciae valeant interesse, quod immediate praecedit sequens Capitulum generale. Isti visitent singula loca absque Constitutionum et personarum et aedificiorum mutatione, in locis conventualibus .infra tres dies, in non conventualibus infra duos ad plus suum officium exsequentes. Qui postquam ad locum Fratrum pervenerint, exsequi incipiant infra tres dies, nisi manifesta et evidenti necessitate , aut communi Fratrum voluntate fuerit differendum.

Visitatores hujusmodi non intromittant se de occultis vel discrete correctis nec de discretione vel indiscretione correctionis discutiant, nisi talis indiscretio per Fratres fuerit accusata. Caveant etiam, ne super criminibus, de quibus infamia non processit, inquirant particulariter, antequam crimina uniusmodi in publico accusentur.

Procedatur ergo in hunc modum.

Primo legatur Regula in communi, deinde Constitutiones, postea praecipiatur in virtute obedientiae, ut omnes, qui interrogabuntur ab eis, respondeant bona fide, si sciunt, vel fama est, Fratrem praesentem vel absentem, de quo fiet interrogatio, excessisse contra aliquem articulum praedictorum, ita quod factum vel fama probari possit.

Postea dicant Fratres singillatim culpas suas et egrediantur per ordinem, ita quod residui incusent egressum, de quo in publico fuerit accusandus.

Districte per obedientiam inhibemus, ne personae accusantes accusatis vel aliis modo aliquo scienter revelentur: quod maxime fieri de nominibus accusantium Ministrum prohibemus, nisi de crimine accusati in excusatione sua petierint a suo Superiori, sibi accusantis et testium nomina relevari. Interdicimus etiam accusatis, ne scienter de nominibus accusantium se inquirant, nisi cum quis de crimine accusatur et petiit, sibi accusantium nomina revelari. [Et quicumque contra fecerit, revelando scilicet vel inquirendo, non possit nisi per Ministrum absolvi: quodsi Minister in culpa fuerit, de suis videlicet accusatoribus inquirendo scienter, vel accusatores aliorum indebite revelando, tribus diebus in pane tantum et aqua ieiunet ]. Nullus Frater accuset aliquem de aliquo, cuius veritas vel fama probari non possit. Qui vero contra fecerit pro eo, quod Fratrem commisisse asseruerit, paenam sustineat, quae accusato infligi deberet, si de crimine illo convictus fuisset. Idem fiat de illo qui scienter aliquem de aliquo [accusaverit], de quo fuerit sufficienter correctus. Si vero in probatione infamiae, de qua tantum accusat, defecerit, pro culpae modo legitime puniatur. Accusationes, quae scribendae sunt, certis verbis iuxta approbationem Capituli conscribatur. Fratri etiam incusate, postquam revocatus fuerit, audientia non negetur. Teneantur autem Fratres Visitatoribus suis in his quae ad officium suum pertinent, et non in aliis, obedire. Et in nullo teneatur aliquis Visitatori obedire, quod non possit per duos alios Fratres probari.

Visitatores ergo iuxta formam praemissam corrigant excessus Fratrum, quos visi (abiuit, hoc salvo, quod excessus Ministri provincialis, et si aliqua invenerint difficilia, Capitulo provinciali reportent. Et tunc cum Ministro et Definitoribus correctionem coram illis tantum, qui sciunt, exerceant de inventis, nisi sit talis excessus, qui sit poena publica puniendus. Aliis vero agendis Capituli non intersint. Quidquid autem portaverit Visitator ad Capitulum provinciale corrigendum, ibidem vel de loco ad locum deferat illud sub sigillo illius loci, in quo invenerit. Si vero Visitator reputet, aliquid valde notabile in Provincia corrigendum, quod Minister et Definitores Capituli illius non possint vel nolint corrigere, seu corrigendum non reputent: casus instructus, cum rationibus opinionis utriusque conscriptus communiter sub sigillo Ministri et Visitatoris per Discretum Provinciae electum iturum ad Capitulum de Provincia, mittatur Capitulo generali, vel ad minus Visitatores per se, si Capitulum non conveniret, vel non consentiret.

Teneantur autem Visitatores per obedientiam firmiter et districte et eorum socii, ne ea quae per visitationem cognoverint, scienter nescientibus revelent, vel extra Provinciam secum portent, sed datis poenitentiis sine mora omnia in publico destruant vel comburant. Socii tamen Visitatorem Capitulo non intersint. Excessus autem Visitatorem, examinati per provinciale Capitulum, transmittantur correctioni Capituli generalis, ita tamen, quod,-si Visitator in Provincia illa fuerit, nuntietur eidem; si vero absens, significetur sibi per litteras speciales, ut se excusaturus compareat, si voluerit, Capitulo generali, alioquin de iis, in quibus accusatus fuerit, nihilominus puniatur. Caveant autem Visitatores a munusculis petendis vel accipiendis: quodsi culpabiles fuerint, accusentur Capitulo generali.

Insuper ordinamus, quod singulis annis visitetur domus Parisiensis per specialem Visitatorem missum a generali Ministro, qui, si invenerit aliquem insolentem, possit cum Ministro provinciali ipsum remittere ad suam Provinciam.

Visitatores Dominarum pauperum et eorum socii et provinciales Ministri aliqua munuscula ab eis non recipiant ullo modo; nec aliis Fratribus quibuscumque liceat ibi comedere vel de nocte dormire.