Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale434

Posterius enim in eo peculiaris pauperum animadversio ac participatio, qui-

buscum frugalitatis et convivii tempora communicabat, creverunt.

Exemplum fuit conversationis, constantis Eucharistiae ac marialis preca-

tionis Rosarii participationis atque fidelitatis erga munera status sui laicalis

et admodum conscius, licet magna doctrina caruerit, angustiarum tempesta-

tis suae, scilicet Cubae rebellationis, belli civilis tempore Caroli regis et Pri-

mae Reipublicae instaurationis, cuius effectus etiam in suburbiis valde emi-

nebant.

Iuvenili aetate, Servus Dei tempus vixit sponsalicium, donec, emeritis

stipendiis, in festis Beatificationis Didaci Iosephi de Gadibus, presbyteri ex

Ordine Fratrum Minorum Capuccinorum, consilium consuetudinis vitae

sancti Francisci persequendae inivit et in illum Ordinem ingressus est. Variis

superatis difficultatibus atque aerumnis, dum tricesimum quintum aetatis

annum agebat, in Conventum Hispalensem accessit, ubi nomen ei impositum

est Leopoldum.

Granatam dein migravit, ubi, semper vero in statu laicali permanens,

sollemnia vota religiosa emisit. Quamquam brevi tempore etiam aliis in locis

interfuit, praesertim tamen hac in urbe vitam suam in oratione et humili

ministerio, in spiritu communionis et sancta hilaritate, in oboedientia et

paupertate degit. Vivido et pacato afflatu contemplationis oblationisque per-

vasus et constanti Dei praesentiae umbra moderatus, quam fervidus et gra-

tus omnibus in adiunctis percipiebat, Frater Leopoldus omnimode contendit,

ut vita sua conversationem Pauperculi illius Assisii, cuius regulam ad amus-

sim perdidicit, simplicitate et cohaerentia communicaret.

Ingens in eius spiritualitate perfecta et absoluta consuetudo vitae efful-

get. Nec enim in eo peculiares indoles humanae nec mira dona spiritualia

constant, nisi demissum interius colloquium cotidianum cum Deo, quem

tamquam amicum ac magistrum, fontem vigoris et finem cuiusvis actus ex-

periebatur. « Omnia pro amore Dei » crebrius dictitabat et revera omnibus in

adiunctis amorem Dei maximam virtutem habuit.

Inter officia ipsi variis in communitatibus ubi vixit commissa, munera

emicant hortulani, ostiarii, sacrarii et, praesertim, mendici stipem quaeritan-

tis, quod vero etiam cum gravi suipsius discrimine angustis Belli Civilis annis

explevit, ad multos autem cuiusque status et condicionis accedens, qui ad

eius consilium de suis multiplicibus quaestionibus libenter confugebant: iu-

cunditas enim et genuinitas eius tamquam formam quandam intimae soli-