400 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

haud responsaliter de separatione cogitare, sed matrimonium veluti matu-

rationis iter accipere, in quo uterque coniugum Dei instrumentum est pro

altero augendo. Fieri potest mutatio, incrementum, bonarum facultatum,

quas unusquisque in se fert, explicatio. Omne matrimonium est quaedam

"historia salutis", et hoc vult ut ex imbecillitate sumatur initium quae, per

Dei donum et ingeniosam magnanimamque responsionem, paulatim reali-

tati dat locum solidiori usque et pretiosiori. Missio fortasse maxima viri

mulierisque in amore haec est, ut magis vir vel mulier mutuo efficiatur.

Cum quis efficit ut alter crescat, eum adiuvat ut sua in identitate se fingat.

Hac de causa amor est artifex. Cum textum Bibliorum legimus de creatione

viri et mulieris, primum Deum videmus qui virum informat (cfr Gn 2, 7),

deinde animadvertit aliquid praecipuum deesse et mulierem fingit, ac deinde

stuporem viri audit: "Eia, nunc sic, haec utique!". Et post audiri videtur

pulcher ille dialogus, in quo vir et mulier passim se detegunt. Re quidem

vera etiam in difficilibus temporibus alter denuo obstupescit et aperiuntur

novae portae ad iterum se conveniendum, quasi si esset prima occursio; et

in quaque nova statione revertuntur ad se vicissim ipsos "fingendos". Amor

efficit ut alter alterum exspectet et patientiam habeat artificis propriam

quam a Deo hereditate accepit.

222. Comitatus debet coniugibus animum addere ut liberales fiant in

vita communicanda. « Secundum indolem personalem et humane completam

coniugalis amoris, recta via ad familiarem ordinationem requirit dialogum

consensualem inter coniuges, temporum observantiam et cuiusque consor-

tis considerandam dignitatem. Hoc sensu Litterae Encyclicae Humanae vi-

tae (cfr 10-14) et Adhortatio apostolica Familiaris consortio (cfr 14; 28-35)

iterum detegendae sunt ad concitandam promptam voluntatem procreandi

contra quandam mentem saepe vitae infensam. [...]. Quod parentes ex officii

conscientia se fieri eligunt, id efformata conscientia requiritur, quae "est

nucleus secretissimus atque sacrarium hominis, in quo solus est cum Deo,

cuius vox resonat in intimo eius" ( Gaudium et spes, 16). Quo magis coniu-

ges audire conantur sua in conscientia Deum eiusque mandata (cfr Rom 2,

15), et spiritalem accipiunt comitatum, eo magis eorum decretum intime

liberum erit ab arbitrio subiectivo et ab aequandis modis agendi in eorum

ambitu ».248 Validum permanet perspicuum affatum Concilii Vaticani II: Co-

248 Ibid., 63.