940 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tatem cum Deus ipse, homo factus, usque eo pervenit ut comedatur a sua

creatura. Dominus, in fastigio Incarnationis mysterii, nostram voluit attin-

gere intimitatem per materiae fragmentum. Non ex alto, sed intrinsecus, ut

in ipso nostro mundo Eum convenire possemus. In Eucharistia iam plenitudo

est completa, ipsaque praecipuum obtinet locum vitalemque universi, fons

exuberans amoris vitaeque inexhauribilis. Incarnato coniunctum Filio, qui

adest in Eucharistia, totum universum Deo gratias agit. Revera Eucharistia

est in se actus cosmicae dilectionis: « ita est, cosmicam! Quoniam quotiens

etiam parvo in altari sacelli rustici celebratur, Eucharistia quodam sensu

semper celebratur in ara orbis. Caelum enim coniungit et terram. Continet

et penetrat omnia creata ».166 Mundus, qui de manibus Dei exivit, ad Eum

revertitur in iucunda plenaque adoratione. In Pane eucharistico « creatio

protenditur ad deificationem, ad sanctas nuptias, ad unitatem obtinendam

cum ipso Creatore ».167 Ideo Eucharistia est quoque fons lucis rationisque

pro nostris sollicitudinibus de ambitu, et nos dirigit ut custodes simus to-

tius creati.

237. Die dominica, participatio Eucharistiae singulare habet momen-

tum. Haec dies, sicut sabbatum Hebraicum, offertur tamquam dies sana-

tionis consuetudinum hominis cum Deo, cum se ipso, cum ceteris et cum

mundo. Dominica est dies Resurrectionis, « prima dies » novae creationis,

cuius primitiae sunt humana Domini natura resuscitata, pignus novissimae

transfigurationis totius creationis. Insuper haec dies « aeternam annuntiat

requiem hominis in Deo ».168 Hoc modo spiritalitas christiana cumulat bonum

requiei et diei festi. Homo redigere intendit requiem contemplativam in

sterilitatem inutilitatemque, obliviscens ita ab opera quae perficitur maxi-

mum detrahi pondus, scilicet eius significationem. Vocamur ad nostro operi

faciendo rationem addendam receptivam et gratuitam, quae distinguitur

a mero non faciendo. Agitur de alio modo agendi qui pertinet ad nos-

tram essentiam. Hoc modo actio humana non tantum a vacua praeservatur

nimia operositate, sed etiam ab immoderata voracitate et a segregata cons-

cientia quae fert ad solum personale beneficium persequendum. Lex heb-

domadalis requiei praecipiebat ne opus fieret die septima, « ut requiescat

bos et asinus tuus, et refrigeretur filius ancillae tuae et advena » ( Ex 23,

166 id., Litt. enc. Ecclesia de Eucharistia (17 Aprilis 2003), 8: AAS 95 (2003), 438. 167 BenediCtus xvi, Homilia in sollemnitate Corporis et Sanguinis Christi (15 Iunii 2006): AAS 98

(2006), 513. 168 Catechismus Catholicae Ecclesiae, 2175.