MEXICANA 95

Hinc est quod consuetudo huiusmodi, utpote ad versans uni- versalibus Ecclesiae sanctionibus, dicenda est potius corru- ptela iuris.

G R A T I A I N D U L G E N D I V I D E T U R . At vero si rationum mo- menta ab Archiepiscopo adducta perpendantur, eius preces non videntur respuendae. Habetur enim parvus sacerdotum numerus, qui quotidie minuitur, et est omnino insufficiens pro regimine fidelium. Hinc nisi facultas petita concedatur, est prorsus impossibile quod fideles ecclesiastico praecepto de missae auditione satisfaciant. Accedit quod, ut Archie- piscopus refert, fideles extra civitatem et pagos degentes cum actibus religionis sint valde addicti, nisi celebrationi missae interessent, facile possent in actus idololatricos relabi. Occasione auditionis missae tantum hoc aliud bonum con- sequitur quod homines aenei coloris convenientes in unum coetum cum aliis albi coloris, inter eos charitas fove- tur , et augetur. Quae quidem rationes videntur induere casum necessitatis ab Innocentio III in sua Constitutione a regula generali exceptum, et quem doctores inter quos Be- nedictus XIV revocant ad statum in quo fideles missa ca- rerent, nisi ab eodem pluries celebraretur.

Praeterea ex communi consensu pluries permittitur ce- lebrare parocho, qui pluribus paroeciis praesit, quia omnes fideles non possunt in eadem Ecclesia convenire. In casu autem nostro habemus parochos regentes plures populos val- de seiunctos, quibus impossibile prorsus est eandem Eccle- siam adire. Porro ex utriusque iuris observantia vulgatum prodiit adagium, idem in iure obtinere ubi eadem ratio sub- sistit. Cum in casu nostro eadem omnino ratio verificetur, necessitas apparet eiusdem facultatis concedendae.

Accedit quod S. C. C. non semel sacrificii iterationem, festis quoque suppressis, indulsit, ne pia fidelium desideria erga divinum cultum frustraren tur : Argentinen. 17 Sept. 1859, Lingonen. et Turonen. 24 Augusti 1878 per Summ, prec. (1). Maiori ergo ratione permittenda videtur trina

(1) Recole Vol. XII, 232.