Acta Francisci Pp. 407

237. Saepe usu venit ut, cum quis animadvertit se quod optet non reci-

pere, vel non perficere quod cupierit, id sufficere videatur ad finem matri-

monio imponendum. Sic diuturnum non erit matrimonium. Nonnumquam ad

decernendum omnia exstincta esse sufficit ut quis spe quadam destituatur,

tempore illo absit cum ipso alter indiget, in elatum animum vulneretur vel

de quadam infinita re timeat. Quaedam ad hominum infirmitatem utique

spectant, quibus pergrave tribuitur emotionum pondus. Exempli gratia, cum

quidam sentit se prorsus non diligi, cum adsunt amoris sollicitudines, cum

quaedam inter utrumque differentiae exstant, cum is ab aliis personis allici-

tur, cum nova studia cor invadere conantur, cum quaedam mutamenta cor-

poris coniugis eveniunt, atque tot alia interveniunt quae potius quam amoris

detrimenta, invitamenta sunt ad eundem iterum iterumque reficiendum.

238. His in condicionibus, quidam satis sapiunt ut iterum alium seligant

veluti comitem in via, praeter necessitudinis limites, ac re accipiunt cunctis

somniis optatis satisfacere se nequire. Vitant se unicos martyres putari,

aestimant parvas angustasque facultates quas iis familiaris vita praebet at-

que operam dant ut vinculum roboretur in aedificio quodam, quod indigebit

tempore studioque. Quoniam demum agnoscunt omne discrimen esse novum

"sic" propter quod fieri potest ut amor renascatur roboratus, transfigura-

tus, maturatus, illuminatus. E discrimine quodam initium sumit animus ad

altas requirendas radices evenientium, rursus ad nova foedera praecipue

ferienda, ad novum temperamentum reperiendum, ad novum cursum simul

suscipiendum. Cum quis praesto est, tot difficultates vinci possunt. Quidquid

est, agnoscentes reconciliationem fieri posse, hodie detegimus « ministerium

dicatum iis quorum matrimoniale vinculum dissolutum est potissimum esse

necessarium ».256

Vetera vulnera

239. Intellegi potest in familiis multa inesse discrimina cum quidam

earum membrorum suae ipsius necessitudinis rationem haud obtinuit, quia

vulnera cuiusdam vitae suae temporis non sanavit. Propria infantia vel

adolescentia male peractae in personalia discrimina facile declinare pos-

sunt, quae matrimonium ad damnum deferunt. Si omnes personae recte

adolevissent, discrimina rarescerent ac minus dolerent. Sic res se habet ut

personae quadraginta annos natae nondum ad maturitatem pervenerint,

256 Ibid., 78.