S. AURELII AUGUSTINI HIPPONENSIS EPISCOPI IN EPISTOLAM JOANNIS AD PARTHOS TRACTATUS DECEM .

 TRACTATUS I. De eo quod Joannes scribit, Quod erat ab initio, quod audivimus, et quod vidimus, etc., usque ad id, Cap. et cap.

 1. Quod erat ab initio, quod audivimus, et quod vidimus oculis nostris, et manus nostrae tractaverunt de Verbo vitae. Quis est qui manibus tractat Ver

 2. Et vidimus, et testes sumus. Forte aliqui fratrum nesciunt, qui graece non norunt, quid sint testes Vidimus, et testes sumus: Vidimus, et testes su

 3. Et testes, inquit, sumus et annuntiamus vobis vitam aeternam, quae erat apud Patrem, et manifestata est in nobis: Quae vidimus et audivimus, nunti

 4. Et haec est annuntiatio quam audivimus ab eo, et annuntiamus vobis. Quid est hoc? Ipsi viderunt, contrectaverunt manibus Verbum vitae: ab initio er

 5. Et fortasse praepropere illud nos dicimus? Ipse hoc manifestet in consequentibus. Mementote in principio sermonis nostri, quia Epistola ista charit

 6. Vide enim quid dicat: Quod si dixerimus quia peccatum non habemus, nosmetipsos seducimus, et veritas in nobis non est. Ergo si te confessus fueris

 7. Et ne forte impunitatem videretur dedisse peccatis, quia dixit, Fidelis est et justus, qui mundet nos ab omni iniquitate et dicerent jam sibi homi

 8. Videte ipsum Joannem servantem humilitatem. Certe vir justus erat et magnus, qui de pectore Domini mysteriorum secreta bibebat ille, ille qui bibe

 9. Et in hoc, inquit, cognoscimus eum, si mandata ejus servaverimus. Qui dicit quia cognovit eum, et mandata ejus non servat mendax est, et in hoc ve

 10. Dilectissimi, non mandatum novum scribo vobis, sed mandatum vetus quod habebatis ab initio. Quod mandatum vetus dixit? Quod habebatis, ab initio.

 11. Qui dicit se esse in lumine modo manifestat totum quod dixit: Qui dicit se esse in lumine, et fratrem suum odit, in tenebris est usque adhuc. Dil

 12. Qui diligit fratrem suum, in lumine manet, et scandalum in eo non est. Obsecro per Christum pascit nos Deus, refecturi sumus corpora in nomine Ch

 13. Nam qui odit fratrem suum, in tenebris est, et in tenebris ambulat, et nescit quo eat. Magna res, fratres attendite, rogamus vos. Qui odit fratre

 TRACTATUS II. Ab eo versiculo, Scribo vobis, filioli, quia remittuntur vobis peccata per nomen ejus usque ad istum, Cap.

 1. Omnia quae leguntur de Scripturis sanctis, ad instructionem et salutem nostram, intente oportet audire. Maxime tamen memoriae commendanda sunt, qua

 2. Quid autem ostendit Dominus scriptum de se in lege Moysi, et Prophetis, et Psalmis? quid ostendit? Ipse dicat. Breviter hoc Evangelista posuit, ut

 3. Cum eis dicimus, Si christiani catholici estis, communicate illi Ecclesiae unde Evangelium toto orbe diffunditur illi Jerusalem communicate, quand

 4. Scribo vobis, filioli, quia remittuntur vobis peccata per nomen ejus. Ideo filioli, quia dimissis peccatis nascimini. Sed per cujus nomen remittunt

 5. Scribo vobis, patres. Quare primo filii? Quia remittuntur vobis peccata per nomen ejus, Quia cognovistis eum qui a principio est: Ante Abraham ego

 6. Scribo vobis, juvenes. Filii sunt, patres sunt, juvenes sunt filii, quia nascuntur patres, quia principium agnoscunt: juvenes quare? Quia vicisti

 7. Scribo vobis, pueri. Unde pueri? Quia cognovistis Patrem. Scribo vobis, patres: Quia cognovistis eum qui a principio est. Scribo vobis, juvenes. Sc

 8. Haec omnia, fratres, quia cognovimus id quod a principio est quia fortes sumus, quia cognovimus Patrem: omnia ista quasi cognitionem commendant, ch

 9. Audistis quia si quis dilexerit mundum, dilectio Patris non est in ipso. Ne quis dicat in corde suo falsum esse hoc, fratres: Deus dicit, per Apost

 10. Quia omne quod in mundo est, desiderium est carnis, et desiderium oculorum, et ambitio saeculi, tria dixit, quae non sunt ex Patre, sed ex mundo s

 11. Sed non diligamus mundum, neque ea quae in mundo sunt. Quae enim in mundo sunt, desiderium carnis est, et desiderium oculorum, et ambitio saeculi.

 12. Mundus enim appellatur non solum ista fabrica quam fecit Deus, coelum et terra, mare, visibilia et invisibilia: sed habitatores mundi mundus vocan

 13. Et desiderium oculorum: desiderium oculorum dicit omnem curiositatem. Jam quam late patet curiositas? Ipsa in spectaculis, in theatris, in sacrame

 14. Tria sunt ista, et nihil invenis unde tentetur cupiditas humana, nisi aut desiderio carnis, aut desiderio oculorum, aut ambitione saeculi. Per ist

 TRACTATUS III. De eo quod sequitur, Pueri, novissima hora est usque ad id, Cap.

 1. Pueri, novissima hora est. In hac lectione pueros alloquitur ut festinent crescere, quia novissima hora est. Aetas corporis non est in voluntate.

 2. Propterea et Mariam prohibebat se tangere, et dicebat ei: Noli me tangere nondum enim ascendi ad Patrem. Quid est hoc? Discipulis se palpandum pra

 3. Sed ne quis piger sit ad proficiendum, audiat: Pueri, novissima hora est. Proficite, currite, crescite, novissima hora est. Ipsa novissima hora diu

 4. Quos dixit antichristos? Sequitur, et exponit Unde cognoscimus quod novissima sit hora. Unde? Quia 1999 antichristi multi facti sunt. Ex nobis exie

 5. Ex nobis exierunt sed, nolite tristes esse, non erant ex nobis. Quod si fuissent ex nobis, permansissent utique nobiscum. Ex nobis exierunt, sed n

 6. Scribo vobis, non quod nescieritis veritatem sed quia nostis eam, et quia omne mendacium non est ex veritate. Ecce admoniti sumus quomodo cognosca

 7. Etenim audite, et videte. Omnes certe qui exeunt 2001 de Ecclesia, et ab unitate Ecclesiae praeciduntur, antichristi sunt nemo dubitet ipse enim d

 8. Sed non contristemur: Ex nobis exierunt, sed non erant ex nobis: nam si fuissent ex nobis, permansissent utique nobiscum. Si ergo ex nobis exierunt

 9. Jam ergo, fratres, si facta interroganda sunt, non solum multos invenimus antichristos foras exiisse sed multos nondum manifestos, qui minime fora

 10. Jam ista manifesta sunt, fratres. Ne quis dicat: Christum non colo, sed Deum colo Patrem ipsius. Omnis qui negat Filium, nec Filium nec Patrem hab

 11. Ergo vos quod ab initio audistis, in vobis maneat. Quod si in vobis manserit quod ab initio audistis et vos in Filio et Patre manebitis. Haec est

 12. Mementote ergo, fratres mei, quia vitam aeternam nobis promisit Christus: Haec est, inquit, pollicitatio quam ipse pollicitus est nobis, vitam aet

 13. Et non habetis necessitatem ut aliquis vos doceat, quia unctio ipsius docet vos de omnibus. Quid ergo nos facimus, fratres, quia docemus vos? Si u

 TRACTATUS IV. De eo quod sequitur, Et verax est, et non est mendax usque ad id, Cap. et cap.

 1. Meministis, fratres, hesternam lectionem ad hoc terminatam, quia non habetis necessitatem ut quis doceat vos, sed ipsa unctio docet vos de omnibus.

 2. Et verax est, inquit, eadem unctio id est, ipse Spiritus Domini qui docet homines, mentiri non potest. «Et non est mendax. Sicut docuit vos, perma

 3. Si scitis quia justus est, scitote quia omnis qui facit justitiam, ex ipso est natus. Justitia modo nostra ex fide. Justitia perfecta non est nisi

 4. Audite: Ecce qualem dilectionem dedit nobis Pater, ut filii Dei vocemur et simus. Nam qui vocantur et non sunt, quid illis prodest nomen ubi res no

 5. Quid ergo nos? Jam nati sumus ex ipso sed quia in spe sumus, Dilectissimi, inquit, nunc filii Dei sumus. Et nondum, manifestatum est quid erimus.

 6. Quid ergo nos erimus, quando hoc videbimus? Quid nobis promissum est? Similes ei erimus quoniam videbimus eum sicuti est. Quomodo potuit, lingua s

 7. Et omnis qui habet spem hanc in ipso. Videtis quia in spe nos posuit. Videtis quemadmodum congruit apostolus Paulus coapostolo suo, Spe salvi facti

 8. Omnis qui facit peccatum, et iniquitatem facit. 2010 Omnis qui facit peccatum, et iniquitatem facit. Peccatum est iniquitas. Et scitis quia ille ma

 9. Filioli, nemo vos seducat. Qui facit justitiam, justus est, sicut et ille justus est. Numquid quando audivimus quia justi sumus, sicut et ille, sic

 10. Qui facit peccatum, de diabolo est quia ab initio diabolus peccat. De diabolo est, nostis quid dicat: imitando diabolum. Nam neminem fecit diabol

 11. In hoc manifestatus est Filius Dei. Eia, fratres, omnes peccatores ex diabolo nati sunt, in quantum peccatores. Adam a Deo factus est: sed quando

 12. Caetera commendo Charitati vestrae, ne vos gravem. Ipsa enim quaestio est, in qua solvenda laboramus, quia peccatores nos dicimus: si enim quis di

 TRACTATUS V. In id quod sequitur, Omnis qui natus est ex Deo, non facit peccatum usque ad id, Cap.

 1. Intente audite, obsecro vos, quia res non minima versatur in medio: et non dubito quia hesterno die adfuistis intente, quod et hodie intentius conv

 2. Attendite nunc verba ista: adhuc angustias nostras commendo, ut per intentionem vestram, quae oratio est et pro nobis et pro vobis, dilatet Deus, e

 3. Intendite, fratres protulimus aliquid in quo bene intelligentibus soluta est quaestio. Sed numquid cum celerioribus tantum ambulamus viam? Et qui

 4. Charitatem ergo commendamus charitatem commendat haec Epistola. Post resurrectionem Dominus quid aliud interrogavit Petrum, nisi, Amas me? Et paru

 5. Et ut noveritis quia ipsa est perfecta charitas, quam non violat, et in quam non peccat qui natus est ex Deo hoc Dominus dicit Petro: Petre, amas

 6. Sed haec, ut diximus, fratres, perfecta charitas est qui natus est ex Deo, habet illam. Intendat Charitas vestra, videte quid dicam. Ecce accepit

 7. Hoc, si meministis, commendavimus, cum istam Epistolam legere inciperemus, nihil in ea nobis sic commendari, quomodo charitatem. Et si videtur alia

 8. Qui non est justus, non est ex Deo et qui non diligit fratrem suum. Quia haec est annuntiatio: vide quomodo confirmat: Quia haec est annuntiatio q

 9. Nolite mirari, fratres, si odit nos mundus. Et mundus per eum factus est Non solum autem nostrorum peccatorum propitiator est, sed et totius mundi

 10. Si odit nos mundus: nos scimus. Quid nos scimus? Quia transivimus de morte ad vitam. Quia diligimus fratres. nos scimus quia transivimus de morte

 11. In hoc cognoscimus dilectionem. Perfectionem dilectionis dicit, perfectionem illam quam commendavimus. In hoc cognoscimus dilectionem, quia ille p

 12. Unde incipit charitas, fratres? Modicum attendite: quo perficiatur audistis ipsum finem et modum ipsum et Dominus in Evangelio commendavit: Major

 13. Puto manifestatum esse vobis magnum et necessarium secretum et sacramentum, fratres mei. Quid valeat charitas, omnis Scriptura commendat sed nesc

 TRACTATUS VI. In illud, Et in hoc cognoscimus quia ex veritate sumus usque ad id, etc. Cap. et cap.

 1. Si meministis, fratres, hesterno nos clausisse sermonem ad istam sententiam, quae sine dubio manere debuit et debet in corde vestro, quia ipsam nov

 2. Sed quia multa talia fiunt ab his qui alia quaerunt, et qui fratres non amant revocemur ad testimonium 2020 conscientiae. Unde probamus quia talia

 3. Hoc ergo hic commendat. In hoc cognoscimus quia ex veritate sumus, quando opere et veritate, non verbis et lingua tantum diligimus: et coram ipso p

 4. Dilectissimi, si cor non male senserit, fiduciam habemus ad Deum. Quid est, cor non male senserit? Fiduciam habemus ad Deum et quidquid postulaver

 5. Occurrit quaestio quaedam, quia non ille aut ille homo, aut tu aut ego, qui si petiero aliquid a Domino 2022 Deo nostro, et non accepero, facile de

 6. Jam ergo dixi Charitati vestrae, fratres, nemo attendat ad nos. Quid enim sumus nos? Aut quid estis vos? Quid, nisi Ecclesia Dei, quae nota est omn

 7. Sed discernamus exauditiones Dei. Invenimus enim quosdam non exauditos ad voluntatem, exauditos ad salutem: et rursus quosdam invenimus exauditos a

 8. Secundum hoc intelligere debemus quia Deus etsi voluntati nostrae non dat, saluti dat. Quid si enim hoc petieris quod tibi obest, et medicus novit

 9. Et quae illa mandata sunt? Hoc est, inquit, mandatum illius, ut credamus nomini Filii ejus Jesu Christi, et diligamus invicem. 2025 Sicut dedit nob

 10. Primis temporibus cadebat super credentes Spiritus sanctus et loquebantur linguis quas non didicerant, quomodo Spiritus dabat eis pronuntiare. Si

 11. Dilectissimi, nolite omni spiritui credere. Quia dixerat, In hoc cognoscimus quia manet in nobis de Spiritu quem dedit nobis. Dilectissimi, nolite

 12. Restat ergo examen, unde probetur quia Spiritus Dei est. Posuit quidem signum, et hoc fortasse difficile videamus tamen. Ad illam charitatem redi

 13. Quid ergo facimus? unde discernimus? Intendite eamus simul corde, et pulsemus. Vigilat ipsa charitas, quia ipsa pulsatura est, ipsa apertura: mod

 14. Adeo ut noveritis quia ad facta retulit, Et omnis spiritus, ait, qui solvit Christum, in carne venisse non est ex Deo. solvit 2029 Qui solverit un

 TRACTATUS VII. Ab eo quod sequitur, Jam vos ex Deo estis filioli usque ad id, Cap.

 1. Mundus iste omnibus fidelibus quaerentibus patriam sic est, quomodo fuit eremus populo Israel. Errabant quidem adhuc, et patriam quaerebant: sed du

 2. Jam vos, inquit, ex Deo estis filioli, et vicistis eum: Omnis qui solvit Jesum Christum et negat eum in carne venisse, non est ex Deo Majorem hac d

 3. Hi de mundo sunt. Qui? Antichristi. Jam audistis qui sint. Et si non estis, cognoscitis eos: quisquis autem hoc est, non cognoscit. Hi de mundo sun

 4. Nos ex Deo sumus. Videamus quare: videte si propter aliud quam propter charitatem. Nos ex Deo sumus. Qui novit Deum, audit nos: qui non est ex Deo,

 5. Jam videte quia facere contra dilectionem, facere contra Deum est. Nemo dicat: In hominem pecco, quando non diligo fratrem meum (intendite) et fac

 6. Quomodo ergo jamdudum, Dilectio ex Deo est et modo, Dilectio Deus est? 2032 Dilectio ex Deo est, Dilectio Deus est. ex Deo Charitas Dei diffusa e

 7. In hoc manifestata est dilectio Dei in nobis. Ecce, ut diligamus Deum, hortationem habemus. Possemus illum diligere, nisi prior ille diligeret? Si

 8. Hoc diximus in similibus factis. In diversis factis, invenimus saevientem hominem factum de charitate et blandum factum de iniquitate. Puerum caed

 9. In hoc est dilectio. In hoc manifestata est dilectio Dei in nobis, quia Deus Filium suum misit unigenitum in hunc mundum, ut vivamus per ipsum. In

 10. Deum nemo vidit unquam: res est invisibilis non oculo, sed corde quaerendus est. Sed quemadmodum 2034 Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum videbu

 11. Si qui forte vultis servare charitatem, fratres, ante omnia ne putetis abjectam et desidiosam nec quadam mansuetudine, imo non mansuetudine, sed

 TRACTATUS VIII. De eo quod sequitur, Si diligamus invicem, Deus in nobis manebit usque ad id, Cap.

 1. Dilectio dulce verbum, sed dulcius factum. Semper de illa loqui non possumus. Multa enim agimus, et diversae actiones distendunt nos, ut non vacet

 2. Namque, fratres, audistis modo, cum Evangelium legeretur certe si aurem ibi non tantum corporis, sed et cordis habuistis. Quid ait? Cavete facere

 3. Ergo, fratres, hoc dixerim, hoc dico, hoc si possem non tacerem: opera modo illa sint in vobis, modo illa, pro tempore, pro horis, pro diebus. Numq

 4. Fortassis autem moverit aliquos vestrum, ex quo istam Epistolam beati Joannis tractamus vobis, quare non commendaverit maxime nisi fraternam charit

 5. Omnis dilectio, sive quae carnalis dicitur, quae non dilectio, sed magis amor dici solet (dilectionis enim nomen magis solet in melioribus rebus di

 6. Nam in hoc excessit modum superba anima, et quodammodo, avara fuit quia radix omnium malorum avaritia (Tim. VI, 10). Et item dictum est, Initium o

 7. Intendite quid dicam: Deus, homo, pecora: verbi gratia, supra te Deus infra te pecora. Agnosce eum qui supra te est, ut agnoscant te quae infra te

 8. Sic ergo debet esse christianus, ut non glorietur super alios homines. Dedit enim tibi Deus esse super bestias, id est, meliorem esse quam bestias.

 9. Et videte quanta opera faciat superbia ponite in corde quam similia facit, et quasi paria charitati. Pascit esurientem charitas, pascit et superbi

 10. Miseremini ergo tanquam misericordes quia in eo etiam quod diligitis inimicos, fratres diligitis. Ne putetis Joannem nihil de dilectione inimici

 11. Haec dixi, fratres, et longiuscule: tamen quia vehementius commendanda fuit Charitati vestrae ipsa charitas, ideo commendanda sic erat. Si enim ch

 12. Deum nemo vidit unquam. Videte, dilectissimi: Si diligamus invicem, Deus in nobis manebit, et dilectio ejus erit perfecta in nobis. In hoc cognosc

 13. Et nos vidimus, et testes sumus, quia Pater misit Filium suum Salvatorem mundi. Securi estote qui aegrotatis: talis medicus venit, et desperatis?

 14. Quicumque confessus fuerit quod Jesus est Filius Dei, Deus in ipso manet, et ipse in Deo. Jam non multis dicamus: Qui confessus fuerit, Et nos cog

 TRACTATUS IX. De eo quod sequitur, In hoc perfecta est dilectio in nobis usque ad id, Cap.

 1. Meminit Charitas vestra, ex Epistola Joannis apostoli ultimam partem restare nobis tractandam, et exponendam vobis, quantum Dominus donat. Hujus er

 2. In hoc perfecta est dilectio in nobis, ut fiduciam habeamus in die judicii: quia sicut ille est, et nos sumus in hoc mundo. Dicit quomodo se probet

 3. «In hoc perfecta est dilectio ejus in nobis, ut fiduciam habeamus in die judicii.» Quare habebimus fiduciam? «Quia sicut ille est, et nos sumus in

 4. Jam ergo de ipsa fiducia videte quid dicat. Unde intelligitur perfecta charitas? Timor non est in charitate. Quid ergo dicimus de illo qui coepit t

 5. Est autem alia sententia, quae videtur huic esse contraria, si non habeat intellectorem: dicitur enim quodam loco in Psalmo, Timor Domini castus, p

 6. Non potest melius explanari quid intersit inter duos istos timores, unum quem foras mittit charitas, alterum castum qui permanet in saeculum saecul

 7. Loquamur ergo his primo qui sic timent Deum, quomodo illa mulier quam delectat nequitia timet enim virum ne damnet illam: talibus primo loquamur.

 8. Allocuti sumus eam quae habet adhuc timorem non permanentem in saeculum saeculi, sed quem charitas excludit et foras mittit alloquamur et illam qu

 9. Nos diligamus, quia ipse prior nos dilexit. Nam unde diligeremus, nisi ille prior dilexisset nos? Diligendo amici facti sumus sed inimicos ille di

 10. Si quis dixerit, Diligo Deum. Quem Deum ? Quare diligimus? Quia ipse prior dilexit nos, nos diligamus, quia ipse prior dilexit nos. Diligo, Si qui

 11. Qui enim non diligit fratrem suum quem videt, Deum quem non videt, quomodo potest diligere? Et hoc mandatum habemus ab ipso, ut qui diligit Deum,

 TRACTATUS X. De eo quod Joannes scribit, Omnis qui credit quod Jesus sit Christus, ex Deo natus est usque ad id, Cap.

 1. Meminisse vos credo, qui adfuistis hesterno die, ad quem locum in progressu hujus Epistolae pervenerit nostra tractatio: id est, Qui enim non dilig

 2. Videamus ergo quid est credere in Christum quid, credere quia Jesus ipse est Christus. Sequitur, Omnis qui credit quod Jesus sit Christus, ex Deo

 3. In hoc cognoscimus quia diligimus filios Dei. Quid est hoc, fratres? Paulo ante de Fili o Dei dicebat, non de filiis Dei: ecce unus positus est Chr

 4. Et unde cognoscimus quia diligimus filios Dei? Quia Deum diligimus, et praecepta ejus facimus. Suspiramus hic ex difficultate faciendi praeceptum D

 5. Audistis in Psalmo, Omnis consummationis vidi finem (Psal. CXVIII, 96). Dixit, Omnis consummationis vidi finem: Omnis consummationis vidi finem? Fi

 6. Videte, fratres, quanta transimus, in quibus non est finis. His utimur quasi in via quasi in mansionibus stabulorum reficimur, et transimus. Ubi e

 7. Haec est enim dilectio Dei, ut praecepta ejus servemus. Jam audistis, In his duobus praeceptis tota Lex pendet et Prophetae. In his duobus praecept

 2060 8. Curramus ergo, fratres mei, curramus, et diligamus Christum. Quem Christum? Jesum Christum. Quis est iste? Verbum Dei. Et quomodo venit ad aeg

 9. Dominus ergo noster Jesus Christus ideo ascendens in coelum die quadragesimo, commendavit corpus suum qua habebat jacere, quia vidit multos honorat

 10. Et quid nos fecimus, inquiunt? nos sumus passi persecutionem, non fecimus. Vos fecistis, o miseri: primo, quia divisistis Ecclesiam. Major est mac

2. For, brethren, ye heard just now when the Gospel was read, at least if ye had for it the ear not only of the body but also of the heart. What said it? “Take heed that ye do not your righteousness before men, to be seen of them.”405    Matt. vi. 1. Did He mean to say this, that whatever good things we do, we should hide them from the eyes of men,406    De Serm. Dom. in Monte, ii. 1, ff., Serm. cxlix. 10–13; De Civ. Dei, v. 14; Enarr. in Ps. lxv. sec 2. and fear to be seen? If thou fearest spectators thou wilt not have imitators: thou oughtest therefore to be seen. But thou must not do it to the end thou mayest be seen. Not there should be the end of thy joy, not there the goal of thy rejoicing, that thou shouldest account thyself to have gotten the whole fruit of thy good work, when thou art seen and praised. This is nothing. Despise thyself when thou art praised, let Him be praised in thee who worketh by thee. Therefore do not for thine own praise work the good thou doest: but to the praise of Him from whom thou hast the power to do good. From thy self thou hast the ill doing, from God thou hast the well doing. On the other hand, see perverse men, how preposterous they are. What they do well, they will needs ascribe to themselves; if they do ill, they will needs accuse God. Reverse this distorted and preposterous proceeding, which puts the thing, as one may say, head downwards, which makes that undermost which is uppermost,407    Quod susum faciens jusum; quod deorsum faciens sursum. Jusum vis facere Deum, et te susum? Infra, x. 8, Jusum me honoras, susum me calcas. Several mss. have sursum deorsum for susum jusum.—Ben. Laud. 116 and 136, and also Bodl. 813, as first written, have susum, jusum. and that upwards which is downwards. Dost thou want to make God undermost and thyself uppermost? Thou goest headlong, not elevatest thyself; for He is always above. What then? thou well, and God ill? nay rather, say this, if thou wouldest speak more truly, I ill, He well; and what I do well from Him is the well-doing: for from myself whatever I do is ill. This confession strengthens the heart, and makes a firm foundation of love. For if we ought to hide our good works lest they be seen of men, what becomes of that sentence of the Lord in the sermon which He delivered on the mount? Where He said this, there He also said a little before, “Let your good works shine before men.”408    Matt. v. 16. And He did not stop there, did not there make an end, but added, “And glorify your Father which is in Heaven.” And what saith the apostle? “And I was unknown by face unto the Churches of Judea which were in Christ: but they heard only, That he which persecuted us in times past, now preacheth the faith which once he destroyed. And in me they glorified God.”409    Gal. i. 22–24. See how he also, in regard that he became so widely known did not set the good in his own praise, but in the praise of God. And as for him, in his own person, that he was one who laid waste the Church, a persecutor, envious, malignant, it is himself that confesses this, not we that reproach him therewith. Paul loves to have his sins spoken of by us, that He may be glorified who healed such a disease. For it was the hand of the Physician that cut and healed the greatness of the sore. That voice from heaven prostrated the persecutor, and raised up the preacher; killed Saul, and quickened Paul.410    Serm. clxviii. 6. For Saul was the persecutor of a holy man; thence had this man his name, when he persecuted the Christians:411    1 Sam. xix. afterward of Saul he became Paul. What does the name Paulus mean? Little. Therefore when he was Saul, he was proud, lifted up; when he was Paul, he was lowly, little. Thus we say, I will see thee “paulo post,” i.e. after a little while.412    So Serm. ci. 1; clxviii. 7; cclxxix. 5; cccxv. 7; Lib. de Sp. et Litt. vii. sec. 12. But Confess. viii. 4, sec. 9, it is remarked, without reference to the etymology, that the change of name from Saul to Paul was designed to commemorate the conversion of Sergius Paulus, Acts xiii. 7, 12; Origen Præf. in Ep. ad Rom. “Some have thought that the Apostle took the name of Paulus, the Proconsul, whom at Cypress he had subjected to the faith of Christ: that as kings are wont to assume a title from the nations they have conquered, as Parthicus and Gothicus from Parthians and Goths, so the Apostle took the appellation Paulus from the Paulus whom he had subjugated. Which we do not think is altogether to be set aside.” St. Jerome Comm. in Ep. ad Philem. “As Scipio took the name Africanus as conqueror of Africa, so the Apostle took the name Paulus by way of trophy, &c.” Hear that he was made little: “For I am the least of the apostles;413    1 Cor. xv. 9; Eph. iii. 8. and, To me the least of all saints,” he saith in another place. So was he among the apostles as the hem of the garment: but the Church of the Gentiles touched it, as did the woman which had the flux, and was made whole.414    Matt. ix. 20–22.

2. Namque, fratres, audistis modo, cum Evangelium legeretur; certe si aurem ibi non tantum corporis, sed et cordis habuistis. Quid ait? Cavete facere justitiam vestram coram hominibus, ut videamini ab eis (Matth. VI, 1). Numquid hoc voluit dicere, ut quaecumque bona facimus, abscondamus ab oculis hominum, et timeamus videri? Si times spectatores, non hebebis imitatores debes ergo videri. Sed non ad hoc debes facere ut videaris. Non ibi debet esse finis gaudii tui, non ibi terminus laetitiae tuae, ut putes te totum fructum consecutum esse boni operis tui, cum visus fueris atque laudatus. Nihil est hoc. Contemne te cum laudaris: ille in te laudetur, qui per te operatur. Noli ergo ad laudem tuam operari quod bonum agis, sed ad laudem illius a quo habes ut bonum agas. Abs te habes male agere, a Deo habes bene agere. Contra perversi homines videte quam praeposteri sint. Quod faciunt bene, volunt sibi tribuere: si male faciunt, Deum volunt accusare. Converte hoc distortum nescio quid et praeposterum, faciens illud quodammodo capite deorsum: quod susum , faciens jusum: quod deorsum, faciens sursum. Jusum vis facere Deum, et te susum? Praecipitaris, non elevaris: ille enim semper sursum est. Quid ergo? tu bene, et Deus male? Imo hoc dic, si vis verius dicere, Ego male, ille bene; et quod ego bene, ab illo bene: nam a me quidquid ago male. Ista confessio firmat cor, et facit 2037 dilectionis fundamentum. Nam si opera nostra abscondere debemus bona, ne videantur ab hominibus; ubi est illa sententia Domini in eo sermone quem habuit in monte? Ubi hoc dixit, ibi et illud paulo ante dixit: Luceant opera vestra bona coram hominibus. Et non ibi cessavit, non ibi finem fecit; sed addidit, Et glorificent Patrem vestrum qui in coelis est (Matth. V, 16). Et Apostolus quid ait? Eram autem ignotus facie Ecclesiis Judaeae, quae in Christo sunt: tantum autem audientes erant quia qui nos aliquando persequebatur, nunc evangelizat fidem quam aliquando vastabat; et in me magnificabant Deum (Galat. I, 22-24). Videte quemadmodum et ipse, quia sic innotuit, finem non posuerit in laudem suam, sed in laudem Dei. Et quantum ad ipsum pertinet, vastator Ecclesiae, persecutor invidus, malignus, ipse confitetur, non nos conviciamur. Amat Paulus dici a nobis peccata sua, ut glorificetur ille qui talem morbum sanavit. Magnitudinem enim vulneris manus medici secuit, et sanavit. Vox illa de coelo prostravit persecutorem, et erexit praedicatorem; occidit Saulum, et vivificavit Paulum (Act. IX). Saül enim persecutor erat sancti viri (I Reg. XIX); inde nomen habebat iste quando persequebatur Christianos: postea de Saulo factus est Paulus (Act. XIII, 9). Quid est Paulus? Modicus. Ergo quando Saulus, superbus, elatus: quando Paulus, humilis, modicus. Ideo sic loquimur, Paulo post videbo te, id est, post modicum. Audi quia modicus factus est: Ego enim sum minimus Apostolorum (I Cor. XV, 9); et, Mihi minimo omnium sanctorum, dicit alio loco (Ephes. III, 8). Sic erat inter Apostolos tanquam fimbria vestimenti: sed tetigit Ecclesia Gentium tanquam fluxum patiens, et sanata est (Matth. IX, 20-22).