104

Σιράχ ε´. Ὡς ὁ δρασσόμενος σκιᾶς καί διώκων ἀνέμους, οὕτως ὁ προσέχων ἐνυπνίοις.

(1000) Βασιλείου. Ὡς γάρ ἐπί πολύ, τά καθ᾿ ὕπνον φαντάσματα, τῶν μεθημερινῶν ἐννοιῶν εἰσιν ἀπηχήματα.

Πεφύκασι γάρ πως αἱ καθ᾿ ὕπνον φαντασίαι, ὡς τά πολλά, ἀπηχήματα εἶναι τῶν μεθημερινῶν φροντίδων. Ὁποῖα γάρ ἄν ᾖ τά κατά τόν βίον ἡμῶν ἐπιτηδεύματα, τοιαῦτα ἀνάγκη εἶναι καί τά ἐνύπνια.

Αἱ νύκτες τάς μεθημερινάς φροντίδας παραλαβοῦσαι, ἐν ταῖς αὐτῶν φαντασίαις ἐξαπατῶσι τόν νοῦν.

Τό κατ᾿ ὄναρ ἰδεῖν τά ποθούμενα, φέρει τοῖς ἀγαπῶσι παραμυθίαν. Οἱ μέθῃ καί ἀδηφαγίᾳ δεδουλωμένοι, οὔτε ὕπνον αἱροῦνται γνήσιον καί

εἰλικρινῆ, οὔτε ὀνειράτων ἀπαλλάττονται φοβερῶν. (15Ε_454> Θεολόγου. Μή σφόδρ᾿ ἕπεσθαι παιγνίοις ἐνυπνίων Μηδ᾿ εὐπτόητον εἰς ἅπαντ᾿ ἔχειν φρένα Μηδέ πτεροῦ μοι δεξιοῖς φαντάσμασι· Λόχος τάδ᾿ ἐστί πολλάκις τοῦ δυσμενοῦς. Πλουτοῦσι μωροί τοῖς ὀνείρασι πλέον, Ἤ χρημάτων ἄβυσσον οἱ κεκτημένοι. Χρυσοστ. Ὁ τοῖς ὀνείροις προσέχων, εἰς ἅπαν ἀδόκιμος. Ἰων. Κλίμ. Φιλεῖ γάρ τό δαιμόνιον πολλάκις ἀνθρώποις τό μέλλον νύκτωρ

λαλεῖν, οὐχ ἵνα φυλάξωνται μή παθεῖν [οὐ γάρ εἱμαρμένης δύνανται κρατεῖν,] ἀλλ᾿ ἵνα κουφότερον πάσχοντες φέρωσιν.

Νείλου. Ὁ τοῖς ὀνείροις προσέχων, ἔοικε τῷ τήν σκιάν αὐτοῦ καταδιώκοντι. Ὁπόταν ἐν τοῖς ὕπνοις τοῖς δαίμοσι πείθεσθαι ἀρξώμεθα, τότε λοιπόν καί

ἐγρηγορότας ἐμπαίζουσιν. Αἰσχίν. Τό πέρα καθεύδειν τοῦ πρέποντος, τοῖς τεθνηκόσι μᾶλλον ἤπερ τοῖς

ζῶσιν ἁρμόδιον. ΛΟΓΟΣ Ξστ´. Περί ἀκακίας καί μνησικακίας. (15Ε_456> Ματθ. ιη´. Ἀμήν, λέγω ὑμῖν, ἐάν μή στραφῆτε καί γένησθε ὡς τά

παιδία, οὐ μή εἰσέλθητε εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ματθ. ε´. Ἐάν προσενέγκῃς τό δῶρόν σου εἰς τό θυσιαστήριον, κἀκεῖ μνησθῇς

ὅτι ἔχει τι ὁ ἀδελφός σου κατά σοῦ, ἄφες τό δῶρόν σου, καί ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καί τότε προσφέρῃς τό δῶρόν σου.

Α´ Θεσσ. ε´. Ὁρᾶτε μή τις κακόν ἀντί κακοῦ ἀποδῷ τινι, ἀλλά πάντοτε τό δίκαιον διώκετε.

Ἐφ΄. Ὁ ἥλιος μή ἐπιδυέτω ἐπί τῷ παροργισμῷ ὑμῶν. Γαλ. ε´. Εἰ ἀλλήλους δάκνετε καί κατεσθίετε, βλέπετε μή ὑπ' ἀλλήλων

ἀναλωθῆτε. 1001 Παροιμ. κδ´. Ἐάν πέσῃ ὁ ἐχθρός σου, μή ἐπιχαρῇς αὐτῷ· ἐν δέ τῷ

ὑποσκελίσματι αὐτοῦ, μή ἐπαίρου, ὅτι ὄψεται Κύριος, καί οὐκ ἀρέσει αὐτῷ, καί ἀποστρέψει τόν θυμόν αὐτοῦ ἀπ᾿ αύτοῦ.

Παροιμ. ιβ´. Ὁδοί μνησικάκων εἰς θάνατον. Παροιμ. κα´. Ὁ μνησικακῶν, παράνομος. Παροιμ. ιδ´. Ὁ ἄκακος πιστεύει παντί λόγῳ.