414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vit in funebri vigilia amici sui (cfr Io 11, 33.35). Et quidni lamentationem

intellegamus eius qui filium amisit? Nam « hoc est quasi si tempus sisteret:

aperitur abyssus qui devorat praeteritum et etiam futurum tempus. [...] Et

aliquando etiam Deus insimulatur. Quot homines - intellegimus eos - Deo

irascuntur ».281 « Viduitas est experientia perquam difficilis. [...] Quidam vires

suas scire derivare videntur magis in filios et nepotes, hunc per amorem

propositum reperientes novam educationis missionem. [...] Qui familiaribus

carent, quibus dent operam et a quibus affectum proximitatemque recipiant,

sustineri debent a christiana communitate singulari cum sollicitudine ac

studio, potissimum si penuria rerum laborant ».282

255. Generaliter luctus ob defunctos satis diu produci potest, et, cum pa-

stor hoc iter comitari cupit, accommodare se debet ad necessitates cuiusque

temporis. Totus cursus interrogationibus signatur: videlicet mortis causis, iis

quae effici debuissent, quo vivat persona moritura... Per sincerum patiensque

orationis et interioris liberationis iter redit pax. Luctu progrediente, opor-

tet adiuvare ad illud intellegendum: quotquot personam caram amisimus,

adhuc missionem habemus complendam, nec nobis proficit productus dolor,

veluti hic esset obsequii actus. Persona amata nostro non indiget dolore,

nec mulcetur, si nostrae vitae detrimentum iniungitur. Neque optimum est

amoris signum eam iugiter recordari nominareque, quia hoc significat ad-

haerere praeterito tempori quod iam non est, potius quam veram personam

amare quae nunc altera vita fruitur. Ipse corporaliter praesens esse iam

non potest, sed, si mors potens est quiddam, « fortis est ut mors dilectio »

( Ct 8, 6). Amor id sentit ac percipit quod sine sonitu auscultat et sine visu

videt. Quod non vult personam caram effingere sicut fuit, sed potius eam

recipere transformatam, sicut est nunc. Iesus resuscitatus, cum amica eius

Maria eum vi amplecti vellet, quaesivit ex ea ne tangeretur (cfr Io 20, 17),

ut eam ad occursum diversum conduceret.

256. Consolatur nos quod ii qui moriuntur non penitus intereunt, et

fides confirmat Resuscitatum nos numquam relicturum. Itaque prohibere

non possumus quominus mors « venenet nobis vitam, deleat nostros affectus,

detrudat nos in vacua obscuriora ».283 Sacra Scriptura loquitur de Deo qui

nos per amorem creavit, quique ita nos fecit ut nostrae vitae morte non

281 Catechesis (17 Iunii 2015): L'Osservatore Romano, 18 Iunii 2015, p. 8. 282 Rel Fin 2015, 19. 283 Catechesis (17 Iunii 2015): L'Osservatore Romano, 18 Iunii 2015, p. 8.