106 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

munus Mariae Eleonorae commissum est. Propriam timiditatem devincens,

qua se ineptam putabat, per quattuor annos huius domus regimen exercuit.

Die 30 Decembris anno 1915 vota perpetua emisit et mense Decembri

anno 1917 ad pagum Calenzano se contulit. Ibi, praeter alia munera, cu-

ram gessit in valetudinario florentino pro vulneratis et aegrotis militibus,

a prima acie belli mundialis confluentibus.

Tunc temporis terribilis morbus saeviebat, vulgo dictus « influenza spag-

nola », qui in Europa innumeris exitio fuit: huiusmodi morbo affectis sub-

veniendo, soror Maria Eleonora in eumdem incidit et proxima morti fuit;

sed denuo gratiam recuperatae valetudinis obtinuit.

Die 1 mensis Augusti anno 1928 in Superiorissam Generalem electa est.

In huiusmodi munere, per duo sexennia exercito, prudentem et praevidentem

sese praebuit et animo fortem in consiliis magni momenti pro Congrega-

tione capiendis, praesertim cum a Sancta Sede adprobatio Constitutionum

Instituti obtinenda erat.

Novas domus Mediolani et aliis in locis Italiae et in Chilia erigendas

curavit. Hoc tempore in difficilibus rerum adiunctis obeundis, quae muneri

Superiorissae quodam modo adnecti solent, optime se habuit, utputa ani-

morum adversitas et hostilitas, rerum penuria, difficultas in aedificiis religio-

sis erigendis, apostolica anxietas, labor in discernendis in Congregationem

vocatis. Etiam durante secundo bello mundiali, una cum suis sororibus Maria

Eleonora, militibus vulneratis et aliis dolentibus misericorditer adstitit.

Summa animi pietate sustinebatur Serva Dei in propria generosa navi-

tate, in auxilium praesertim infirmorum. Eius spiritalis via initium coepit

ab exquirenda semper divina voluntate, ab amore Dei, a fraterna caritate,

humilitate fidelique religiosa observantia. Actio divini amoris transformans

sensim eam ducebat ad plenam Deo sui oblationem, ad vocationem doloribus

cum Christo compatiendi et ad communionem Spiritus Sancti. Virtutibus

eius firmae fidei, constantis spei, puritatis et paupertatis assidue servatis,

ac caeteris sive innatis sive proprie evangelicis virtutibus, haec etiam adi-

cienda est, singularis scilicet acceptatio infirmitatum, quasi huiuscemodi

gratiae extraordinariae essent.

Prope vitae finem ulcus stomachi debilem eius valetudinem imminuit.

Chirurgicae sectioni subiecta, per duos annos dolores suos, qui in dies auge-

bantur, Domino offerebat pro sacerdotibus et suae Congregationis sororibus.

Serva Dei obiit Florentiae die 6 mensis Novembris anno 1945.