Acta Benedicti Pp. XVI 791

Condicionum diversitas diligens iudicium secum fert; cum « nova evange-

lizatio » dicitur, id non significat unam formulam reperire, quae cunctis cir-

cumstantiis par sit. Attamen non est difficile perspicere id, quo universae

Ecclesiae indigent quae in regionibus, quoad traditiones, christianis degunt,

renovatum esse impetum missionalem, qui gratiae dono denuo largiterque

pateat. Etenim oblivisci non possumus primum munus semper fore id quo

operae gratuitae Spiritus Resuscitati obsequentes nos praebeamus, qui omnes

comitatur Evangelii praecones et cor aperit illorum qui audiunt. Ut Evangelii

Verbum frugifere proclametur, oportet potissimum alta Dei experientia

habeatur.

Ut in primis Nostris Litteris encyclicis Deus caritas est autumavimus: « Ad

initium, cum quis christianus fit, nulla est ethica voluntas neque magna

opinio, verumtamen congressio datur cum Persona quae novum vitae finem

imponit eodemque tempore certam progressionem » (n. 1). Similiter in omnis

evangelizationis fundamento non adest humanum extensionis propositum,

sed studium inaestimabile donum participandi, quod Deus nobis concredidit,

suam ipsius nobiscum communicans vitam.

Itaque harum cogitationum sub lumine, cunctis perpensis diligenter rebus

itemque consiliis postulatis peritarum personarum, statuimus et decernimus

quae sequuntur:

Art. 1

§ 1. Pontificium Consilium de Nova Evangelizatione promovenda

constituitur, ut Romanae Curiae Dicasterium, secundum Constitutionem

apostolicam Pastor bonus.

§ 2. Consilium sua proposita persequitur, tum meditationem de novae

evangelizationis argumentis concitans, tum eligens et promovens formas

instrumentaque ad eandem efficiendam apta.

Art. 2

Consilii opera, quae una cum ceteris Dicasteriis et Curiae Romanae

Institutis navatur, servatis uniuscuiusque competentiis, particularibus

Ecclesiis inservit, in illis potissimum locis christianae traditionis, ubi

clarius saecularizationis realitas manifestatur.