MAIORICEN". 1 1 3

Episcopum ipsum, cui cum sanctio ecclesiastica et civilis ac- cesserit, omnino in suo robore permanere debet: non adfuit, pergit Procurator Gñlis, scripta et formalis promissio, sed implicitam promissionem tradendi administrationem Sanctua- rii Fr . Carmelitis intercessisse inter partes, profecto evincunt adhibiti ab Episcopo labores ad obtinendam relativam licen- tiam sive a S. Sede, sive a Gubernio : proinde clamat ab ipsa recedi non posse invitis Carmelitis.

Hae sunt rationes ab utraque parte adductae pro reie- ctione vel acceptatione petitionis. Interim pro maiori intel- ligentia quaestionis iuverit haeic referre laciniam, relatam etiam in folio officioso Rmi advoc. Summistae, Epistolae scriptae a Vic. Gñli Epi Maioricensis S. Congni Episcop. et Regul. sub die 31 Iulii 1891, quando ad trutinam erat revocanda supra relata causa M a io ricen. Decreti.

« Dolens ac vehementer angens Episcopus quod omnes labores inutiles in hoc negotio evaderent, ratusque fratrum Carmelitarum Communitatem posse tanto malo ad interim occurrere, quantum iura sinerent et absque praeiudicio iu- ris quaesiti, huius rei gratia assequendae, preces porrexit S. C. Ep~ et Reg., in quibus post facti expositionem cum omni- bus suis adiunctis exponebat opportunam facultatem erigendi Regularium Communitatem, integra manente Paroecia. Quare S. C. Ep. et Reg. precibus annuit dummodo ius quaesitum ne- mini laederetur. Sed insano odio furens Parochus nullum non omisit laborem in hoc evertendo ordine cum adhuc in vivis esset; illique adscribendum quod viabilis factus non fuerit.

« Etenim praeter animorum sublevationem ob falsos rumo- res ab ipso sparsos, ipsemet, etsi sub larva, non erubuit ad ephemerides impias et de ortodoxia suspectas confugere, ut quotidianis scriptis ad nauseam repeteret probra et calu- mnias adversus Regularium Communitates et Episcopum Ma- iori censem, qui Carmelitanos instituere pertentabat in San- ctuario B. M. V. de Lluch. Adeo excitati sunt liberalium animi, ut merito praesumi posset, ne aliqua praemerentur vexatione Religiosi. Et ideo a proposito resilire pro tunc

Acta, Tom. XXIX. fase. CCCXXXVIII. 8