CAVELLI AD LECTOREM INSTRUCTIO QUID IN EDITIONE SUA PERFECERIT.
Alia opinio tenet eamdem conclusionem. Sed ponit cum hoc Theologiam esse simpliciter unum habitum.
(a) Contra primum articulum arguo primo sic:
In primo ergo articulo principali tria principaliter ostendam.
Ostenso (a) de intelligere se et velle se intelligere velle intelligere velle intelligere A A,
Ostensis (a) igitur his praeambulis arguo infinitatem quatuor viis.
(a) Quantum ad secundam viam arguitur sic :
Ista opinio (a) ponit tres articulos, quos non credo esse veros.
Ad argumenta quae probant (a), quod non sunt tantum in Deo duo principia productiva.
(a) Ad secundam quaestionem, cum quaeritur de Trinitate personarum in divinis :
Contra 5. Metaph. Metaphysica est Theologia de Deo ergo, etc.
Contra istam (a) univocationem entis arguitur multipliciter.
Quantum (a) ad tertium articulum, ex istis respondendum ad illas tres rationes.
respectu suarum operationum, et dat pulcnerrimam et variam doctrinam.
Pro tertia (a) et quarta opinione non sunt argumenta adducta, ad quae oporteat respondere.
Ad auctoritatem (a) Philosophi 3. de Anima, quod intelligere pati, quale,
QUAESTIO I. Utrum Deus sit summe simplex?
QUAESTIO II. Utrum aliqua creatura sit simplex ?
QUAESTIO III. Utrum Deus sit in genere?
Ad argumenta (a) pro secunda opinione.
(a) Ad argumenta posita pro Philosophis.
Ad tertium dubium (a) dicitur, quod natura agit per impressionem, sicut intellectus, non voluntas.
Ad illa (b) quae secundo modo videntur esse contra eam, responderet discurrendo per ordinem.
Ad rationes pro secunda opinione (h) respondetur.
Oppositum, Hilarius 2. de Trinit. Similitudo sibi ipsi non est.
Ad argumenta (a) principalia per ordinem.
Ad istam (a) quaestionem dico,
Hic dicitur (a) ab Henrico .6 quodlib. quaest. 3. cujus oppositum manifeste quaere quodlib. quaest.
(a) Si vero alterum istorum quae tenet ista responsio,non teneatur, id est quod si non teneatur quod scientia practica requirat identitatem suppositi cognoscentis et operantis quoad primum, sed teneatur quod possit esse practica respectu praxis eliciendae in alio supposito, patet quod tam in intellectu divino quam creato potest dici practica, sive non teneatur quoad secundum quod non sit in Deo potentia execuliva alia a volitiva ; sed teneatur, quod ultra volilivam sit etiam in Deo potentia executiva, patet quod in Deo potest esse scientia practica de conlingentibus, quia licet cognitio Dei non sit prior actu voluntatis respectu contingentium, est tamen prior actu potentiae execulivae, et sic patet. Doctor tamen in littera sequenti videtur declinare ad hoc quod Theologia in intellectu divino nullo modo sit practica, nec respectu necessariorum, quia voluntas divina est ex se determinata ad rectitudinem actus circa essentiam divinam, nec respectu contingentium, loquendo semper de practica quae requirit identitatem suppositi cognoscentis et operantis, quia non videtur poni ibi alia potentia executiva, etc.