IN LIBRUM QUARTUM SENTENTIARUM
Secunda propositio (o) principalis superius posita ostenditur sic, quia lib. 2. dist. q.
De tertio (d) principali dico,quod eo modo quo potest esse definitio
Respondeo (b), plures baptizare, potest intelligi vel eumdem suscipientem, vel plures suscipientes:
QUAESTIO I. Utrum transubstantiatio sit possibilis?
Hic est (b) una opinio Innocentii de Officio Missae, part. 3. cap. de fracti one
QUAESTIO I. De essentia Sacrificii in genere.
QUAESTIO III. Virum fiat sacrificium in Missa.
QUAESTIO V. Quid offertur in hoc Sacrificio ?
QUAESTIO VII. Quisnam sit effectus hujus sacrificii ?
Joan. 20. Quorum remiseritis, etc. juncto illo praecepto: Diliges Dominum Deum tuum et te ipsum.
Praeceptum confessionis non haberi ex illo Jacobi 5. Confitemini alterutrum, etc. Suar. 4.
De quarta conclusione (f) videamus, quis, cui, quando, et quid. quis
Ad (e) quaestionem ergo dico, quod secundum Philosophum 5.
QUAESTIO I. Utrum fuerint licita aliquando bigamia ?
Dico (d) igitur quod nec propter votum continentiae proprie dictum
QUAESTIO IV. Utrum resurrectio sit naturalis
QUAESTIO V. Utrum resurrectio futura sit in instanti
(g) De tertio dico, quod animatio non est tantum in instanti propter rationem dictam in 2. artic.
.tum subdi corporali agenti ut puniatur. Hanc rejicit triplici ratione.
QUAESTIO I. Utrum in Deo sit justitia?
Oppositum primo Ethicorum : felicitas est operatio optima, etc. Item 10.
(b) In ista quaestione omnes tenentes beatitudinem consistere in
(f) Contra secundam positionem arguitur li b. I. dist. quaest.
QUAESTIO XIV. . Utrum corpora beatorum erunt agilia?
(a) Respondeo, hic sunt breviter quatuor vel quinque videnda per ordinem.
(c) Hoc ergo supposito tanquam etc. nempe institutione Baptismi, et quod sit proprium legis novae Sacramentum,
et commune omni populo, non sicut lex Mosaica fuit populo Judaeorum soli tradita. Movet deinceps duas quaestiones ; prima est de necessitate Baptismi, et unde redundet illa necessitas. Secunda, an institutio Baptismi evacuet circumcisionem? Primam quaestionem hoc g resolvit, alteram in sequenti. Primo dicit, nullam legem positivam Dei ante promulgationem sui obligare, quod colligit Joannis 15. est commune; vel enim promulgatio spectat, secundum aliquos, ad essentiam legis, vel certe est conditio per se requisita, ut lex obliget secundum alios. Videantur Doctores tit. de legibus et constitutionibus.
Ratio est in promptu, quia lex non est ex regula faciendorum, nisi proponatur, et deveniat in cognitionem, hoc autem contingit per ejus promulgationem. Hinc colligit Doctor per praecisam institutionem, ante promulgationem, neminem fuisse obligatum ad Baptismum, ex ratione universali praemissa; tum etiam, quia praeceptum de Circumcisione, quod erat divinum, non debuit intermitti antequam constaret Baptismum fuisse institutum in remedium peccati, quae certitudo non potuit esse ante solemnem promulgationem. Hanc sententiam supponit (ut reliqua omittam) Tridentinum.sess. 6. c. 4. Hoec translatio (inquit, post Evangelium promulgatum sine lavacro regenerationis, aut ejus voto fieri non poterat, etc.
Ex quibus verbis insinuatur distinctio, quam Doctor subjungit de promulgatione Baptismi sub consilio tantum, et de promulgatione ejus sub praecepto. Sub consilio fuisse Baptismum usque ad mortem Domini omnes conveniunt; congrue autem debuit primum proponi per modum consilii, quia non debuit praecipitanter, sed mature induci lex nova, quae est, perfectissima. Secundo, quia neque lex vetus, quae praecessit, et a Deo lata est, debuit etiam praecipitanter abrogari, sed sensim, et supposita debita instructione de ejus adimpletione, completa veritate, quam obscure figurabat. Tertio addi potest, quia non erat tam facilis transitus a lege veteri ad novam, et a Circumcisione ad Baptismum quoad Judaeos, qui Patrum traditionibus inhaerebant ; his autem primum propositus est Baptismus, non debuit ergo praescribi sub praecepto, sed sub consilio.
Hoc tamen consilium divinum nequit, inquit Doctor, contemni, licet non obliget, sicut neque consilium Evangelicum, quia semper est rationabile, et de meliori bono, non sic consilium hominis, quando est irrationabile, etiamsi esset Praelati,
sed cum debita moderatione debet, quantum fieri potest, irritari et contemni, quantum ad usum ejus, quod intelligit, quando ipso facto constat de incongruitate et nocumento talis consilii; non autem si est consilium probabile, aut dubium, quia in dubiis praevalet sententia Praelati,
et si addat praeceptum, est sequendum, quia est in possessione auctoritatis et juris in subsidium, quia ei debet deferre, etiam in rebus indifferentibus subditus.