Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale976

Anno 1891 Seminarium « domesticum » nuncupatum in vico Elamthottamo

ingressus est, ubi studia ad sacerdotium perrexit et una cum aliis iuvenibus

institutus et edoctus est. Ordinibus autem minoribus delatis, tamquam irre-

gularem percepit peculiaritatem Instituti, quod deserere statuit. In arduis

angustiis, Servus Dei, desiderio Domino prorsus inserviendi vehementer mo-

tus, dominum Carolum Lavigne, Vicarium Apostolicum Kottayamensem,

appellavit, qui eum revera valde sustinuit favens, ut Seminarium Mannana-

mense ingrederetur, quod illo tempore a Congregatione Carmelitarum syro-

rum dirigebatur muneri institutionis cleri Syri-Malabarensis addictum. Hoc

expleto laborato itinere, die 17 mensis Februarii anno 1901 presbyteratu

auctus est.

Inter initia pluribus officiis gerendis addictus est, quibus persollicite at-

tendit: assiduus praesertim fuit in ministerio reconciliationis, in moderatione

spirituali, in praecatione, in institutione humana et christiana puerorum

comparanda, in operibus caritatis et in summa navitate pro devotione erga

Sacratissimum Cor Iesu diffundenda. Postea, nominatus est parochus in loco

Palaio, quo munere functus est inter annos 1910 et 1914.

Eodem tempore, dominus Matthaeus consilium cepit condendi congrega-

tionem religiosam cuius praecipua cura erat precationes Domino in mundo

suscitare atque pueris et pauperrimis suppeditaret. Quam ob rem, ipso

Episcopo consulente, puellas quasdam circa se collegit atque aggregavit, quae

initium fuerunt primi efformandi Instituti, anno 1935 sub titulo Congrega-

tionis a Sacratissimo Corde recogniti.

Lineamenta ac forma spiritualitatis Matthaei Kadalikattil constanti pri-

matus Dei in omnibus eius cogitationibus et actis exquisitione emicuerunt.

Cotidianum eius studium fervor fuit Regni Dei nuntium omnimodo fovendi

ex continua oratione ac profunda pietate erga Eucharistiam haustus

tamquam fructus ex arbore, quam insuper enixae contemplationis virtute

excoluit, bonorum mundi abiectione et paenitentiis ipsi laetabundis suffulta.

Servus Dei, licet acerrimis doloribus rheumaticis laborare ac diabete, quae,

eum provehentem aetate, lecto iacere saepius coegerunt, totum ministerium

pastorale exercere numquam praetermisit, sicut et vero valetudinem ac

morbum numquam conquestus est, sed omnino immo suscepit, divinae

providentiae funditus confisus.

Die 23 mensis Maii anno 1935, in Palaiensi civitate, in servitium Ecclesiae

consummata vita ac ultimis sacramentis devotissime receptis, Servus Dei,

omnium admiratione atque amore circumfusus, pie in Domino quievit.