Acta Francisci Pp. 967

Quae igitur a Nobis his Litteris decreta sunt, ea omnia rata ac firma

esse iubemus, contrariis quibusvis, etiam specialissima mentione dignis, non

obstantibus. Gloriosae et benedictae semper Virginis Mariae, Matris mise-

ricordiae, et beatorum Apostolorum Petri et Pauli intercessioni actuosam

exsecutionem novi matrimonialis processus fidenter committimus.

Datum Romae, apud S. Petrum, die XV mensis Augusti, in Assumptione

Beatae Mariae Virginis, anno MMXV, Pontificatus Nostri tertio.

FRANCESCO PP.

Ratio procedendi in causis ad matrimonii nullitatem declarandam

III Coetus Generalis Extraordinarius Synodi Episcoporum mense octobri

anni 2014 habitus difficultatem fidelium adeundi Ecclesiae tribunalia per-

spexit. Quoniam vero Episcopus, sicut bonus Pastor, subditos suos speciali

cura pastorali egentes obire tenetur, una cum definitis normis ad processus

matrimonialis applicationem, visum est, pro comperta habita Petri Successo-

ris Episcoporumque conspiratione in legis notitia propaganda, instrumenta

quaedam praebere ut tribunalium opus respondere valeat fidelibus veritatem

declarari postulantibus de exsistentia annon vinculi sui collapsi matrimonii.

Art. 1. Episcopus vi can. 383 § 1 animo apostolico prosequi tenetur

coniuges separatos vel divortio digressos, qui propter suam vitae condicio-

nem forte a praxi religionis defecerint. Ipse igitur cum parochis (cfr. can.

529 § 1) sollicitudinem pastoralem comparticipatur erga hos christifideles

in angustiis constitutos.

Art. 2. Investigatio praeiudicialis seu pastoralis, quae in structuris paroe-

cialibus vel dioecesanis recipit christifideles separatos vel divortio digressos

de validitate sui matrimonii dubitantes vel de nullitate eiusdem persuasos,

in eum finem vergit ut eorum condicio cognoscatur et colligantur elementa

utilia ad processum iudicialem, ordinarium an breviorem, forte celebran-

dum. Quae investigatio intra pastorale opus dioecesanum de matrimonio

unitarium evolvetur.

Art. 3. Eadem investigatio personis concredetur ab Ordinario loci idoneis

habitis, competentiis licet non exclusive iuridico-canonicis pollentibus. Inter

eas habentur in primis parochus proprius vel is qui coniuges ad nuptiarum

celebrationem praeparavit.