N.6

Benedicam. Supra Psalmista posuit rationem quare soli deo inhaeret, quia scilicet ipse est pars hereditatis suae; hic recognoscit beneficia. Et primo proponit beneficia suscepta; secundo speranda, ibi, insuper et caro mea. Circa primum duo facit. Primo commemorat beneficia suscepta; secundo ostendit gaudium quod habet ex eis, ibi, propter hoc laetatum est cor meum. Commemorat ergo duplex beneficium: unum in adeptione boni, aliud conservando contra mala. Quantum ad primum dicit, benedicam dominum etc. Ut intelligam quam praeclara sit illa hereditas aeterna. Ps. 118: da mihi intellectum, et scrutabor etc.. Ps. 31: intellectum tibi dabo, et instruam te. Eccl. Ult.: danti mihi sapientiam dabo gloriam. Dedit autem dominus homini rationem ad sapientiam, sed non totaliter abstulit infirmitatem; sed hoc erit in gloria. Et primo proponit eam; secundo ponit auxilium contra eam, ibi, providebam dominum. Omnis homo habet a deo secundum rationem lumen intellectus, et justus reformatur lumine gratiae. Sed adhuc infirmitas carnis restat; et ideo dicit, insuper adhuc increpuerunt me renes mei, idest infirmitates meae, scilicet culpae, vel peccata. Et hoc, usque ad noctem, idest usque ad mortem, increpuerunt me renes mei, idest reprehensibilem me ostenderunt. Alia littera, quia in renibus incentivum luxuriae sedem habet, et sic delectationem tentando molestat. 2 Cor. 12: ne magnitudo revelationum etc..

Sed in christo non sunt infirmitates culpae, vel infectionis, quia caro ejus non repugnat adversus spiritum; et ideo intelligitur solum de poena. Heb. 4: tentatum per omnia, quantum ad infirmitates corporales. Sed si de nobis intelligatur, dicendum quod homo qui donum intellectus habet, vel gratiam, dicat adhuc cum apostolo, Rom. 7: video aliam legem in membris meis repugnantem legi mentis meae. Vel renes, idest Judaei sibi conjuncti, usque ad noctem, idest usque ad passionem, sive usque ad passibilitatem carnis. Et quia caro timebat passionem, ego in illa passione, providebam dominum, erectis oculis in caelum, non in mundo.

Providentia est praevisio rerum fiendarum in futuro; sed visio sive conspectus est rerum praesentium.

Sed si adhuc tales renes impugnant, non est timendum, quia paratum habet auxilium dei. Et ideo primo ponit recordationem auxilii, dicens, providebam dominum etc. Quando scilicet increpuerunt me renes mei. Ps. 24: oculi mei semper ad dominum quoniam etc.. Et hoc ideo quia a dextris est mihi ne commovear, non ad sinistram.

Prov. 3: dominus erit in latere tuo, et custodiat pedem tuum ne capiaris. Isa. 50: stemus simul etc.. Propter hoc laetatum est cor meum. 1 Reg. 2: exultavit cor meum in domino. Ps. 63: laetabitur justus in domino etc.. Et exultavit lingua mea etc., exterius, cum exteriori gaudio prorumpit in laudem vocis. Isa. 12: cantate domino quoniam magnifice fecit. Psal. 80: exultate deo etc..