N.13

Eripuit. Hic probat quomodo tribulationes sunt multae. Et primo ex conditione inimicorum.

Secundo ex persecutione eorum, ibi, quoniam confortati sunt. Conditio inimicorum nociva est valde, quia potentes et odientes; unde, eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me. Potentes mystice sunt peccata carnalia: Eccl. 18: si praestes animae tuae concupiscentias ejus, faciet te in gaudium inimicis tuis: isa. 49: numquid tollitur a forti praeda? odientes sunt Daemones.

Exod. 1: oderunt Aegyptii filios Israel: Psal. 88: concidam a facie ipsius inimicos ejus etc.. Consequenter ponitur persecutio. Dupliciter potest quis liberari ab inimicis: vel quod non permittat se vinci, vel quod fugiat. Utrumque autem excludit a se. Primo, quia fortes et confortati, idest multiplicati, vicerunt eum, nec potuit fugere: et hoc est quod dicit, praevenerunt me, praecludentes modo viam ad fugiendum: Thren. 4: velociores fuerunt persecutores nostri aquilis caeli, super montes persecuti sunt nos; et hoc, in die afflictionis, quia tunc homo debilior est quando est afflictus: Thren. 1: omnes persecutores ejus apprehenderunt eam inter angustias. Auxilium liberatoris ponit duplex.

Primo contra invalescentes hostes; unde dicit et factus est dominus protector meus, ut non noceant: Psal. 63: protexisti me a conventu malignantium etc.. Secundo, contra prudentes; unde sequitur, eduxit me in latitudinem, de angusto in quo eram positus nesciens quid facerem, dans vias quid facerem. Vel in latitudinem caritatis: Psal. 118: latum mandatum tuum nimis. Causa liberationis est duplex: scilicet divina gratia, et meritum humanum. Unde dicit, salvum me fecit, quoniam voluit me. Haec est potentissima causa liberationis, scilicet voluntas sua: Eph. 1: qui operatur omnia cum consilio voluntatis suae; et tamen subsequenter operatur ibi aliquid meritum humanum: 1 Cor. 15: gratia dei in me vacua non fuit. Et ideo subdit, retribuet mihi dominus etc.. Ubi tria facit. Primo proponit meritum.

Secundo in quo consistit. Tertio ponit viam perveniendi ad hoc meritum. Secunda, ibi, quia custodivi etc.. Tertia, ibi, quoniam omnia judicia.

Meritum hominis consistit in duobus: scilicet in operatione boni, et in evitatione mali: Ps. 33: declina a malo, et fac bonum. Et ideo quantum ad primum dicit, retribuet mihi dominus secundum justitiam meam, quam ipse in me operatus est: Sap. 3: justorum animae in manu dei sunt et non tanget illos tormentum malitiae etc.. Prov. 11: seminanti justitiam merces fidelis. Quantum ad secundum dicit, secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi, idest innocentiam: job 22: salvabitur innocens, salvabitur autem in munditia manuum suarum. Non privabitur bonis etc.. Ps. 83: haec autem justitia consistit in observatione viarum dei: Ps. 118: viam mandatorum tuorum cucurri. Et ideo dicit, quia custodivi vias domini: job 23: vestigia ejus secutus est pes meus: viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea, et quia non impie gessi, recedendo a deo, quia per peccatum homo recedit a deo, et inquinatur: Ps. 43: non recessit retro cor nostrum.

Quomodo pervenit ad hoc? quia, omnia judicia ejus in conspectu meo. Valet valde ad operandum bona et evitanda mala cogitare divina judicia: job 19: fugite a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum est gladius. Et custodivi hoc, quia justitias ejus repuli a me, de industria peccando: job 21: dixerunt deo, recede a nobis. Et sequitur, perveniet eis inundatio.

Qui ex infirmitate vel ignorantia peccat, faciliter veniam consequitur.