133. De sancto Baldo.
Ad Vesperas.

1. Ad honorem salvatoris
Ex affectu cordium

Nostri melos et vox oris
Proferat in medium

Baldi sancti confessoris
Insigne praeconium.

2. Stirpe natus generosa
Morum flore floruit,

Vita cujus radiosa
Ut stella resplenduit,

Mundo fragrans velut rosa,
Quae nondum emarcuit.

3. Navigare per hoc mare
Docte doctus studuit,

Mundi dolos contrectare
Penitus abhorruit,

Multa carnem edomare
Cruce non erubuit.

i. Maceratus et attritus

Per frequens jejunium,

Non injectu sed invitus
Voto pari civium

Turonensis est sortitus
Urbis pontificium.

5. Aurum sui praeeessoris
Dispersit pauperibus,

Corde mundus, intus, foris
Innocens et manibus,

Morbi pestes et languores
Suis sanans precibus.

6. Hoste, carne, mundo stratis
Migravit a saeculo,
Prece cujus sanitatis

Dona dantur populo,
Claudis gressus, lux orbatis,
Vita redit parvulo.

7. Hujus ergo sancta prece,
Summe Deus, expia

Peccatorum nos a faece,
Expiatos gratia

Tua servet nos a nece,
Quae est finis nescia.

8. Trinitati summae detur

Virtus et victoria,
Per quam Baldus promovetur

Ad coeli fastigia,
Quae vocare nos dignetur

De poenis ad gaudia.