DUBIUM.

Ad evidentiam eorum quae hic dicuntur, quaeritur utram mali sacerdotes possint conficere Ecclesiastica sacramenta? Et videtur, quod non.

1. Quia ille qui perfecte cecidit ab ordine, non habet actus illius ordinis : sed malus sacerdos perfecte cecidit a sacerdotali ordine, ut in littera dicitur : ergo non potest coniicere Ecclesiastica sacramenta, quod est actus sacerdotalis ordinis.

2. Ad idem, Sacramenta non consecrantur blasphemiis : sed orationes quas faciunt mali sacerdotes super symbola, sunt blasphemiae, sicut in littera dicitur : ergo non consecrant Ecclesiastica sacramenta.

3. Ad idem, Malach. II, 2, Dominus malis sacerdotibus dicit : Maledicam be-

nedictionibus vestris : sed illa quibus Deus maledicit, non consecrantur : ergo per benedictiones malorum sacerdotum nihil consecratur.

4. Praeterea, Deus dedit potestatem consecrandi Apostolis et Apostolicis viris : sed cum Apostolici sint magis vita quam potestate, mali sacerdotes non sunt Apostoli, et ita non possunt consecrare.

Sed dicendum, quod in sacerdote debent esse tria, ordo, jurisdictio, vita. Ordo datur sibi per impressionem characteris, jurisdictio in commissione plebis, vita facit idoneum ad consecrandum. Quia igitur ordo potestas quaedam est, eo manente ordine, manet essentialis actus qui est conficere sacramentum, sive sit extra Ecclesiam, sive intra, dummodo formam servet : sed in hunc actum non potest aliquis sine ordine, etiamsi alia duo habeat. Sed tamen differentia est : quia si cum ordine alia duo habeat, conficit sacramenta ad salutem animae suae : si autem altero eorum careat, acquirit sibi perditionem, quamvis conficiat. Et hoc est intelligendum in iis in quibus requiritur jurisdictio, sicut in collatione ordinum : sed in sacramento Eucharistiae non requiruntur haec tria : sed sufficit bona vita cum ordine.

Ad primum vero dicendum, quod malus sacerdos cadit a re ordinis, quae est gratia : sed non a sacramento quod est character.

Ad secundum dicendum, quod dicuntur blasphemiae, non secundum substantiam, sed secundum effectum : quia propter malos sacerdotes blasphematur nomen Dei : vel propter suam virtutem, quia efficiunt reatum in sacerdote, sicut blasphemiae.

Ad tertium dicendum, quod benedictiones quibus sacerdotes consecrant sacramenta, non sunt ipsorum, sed Dei : et ideo illis non maledicit Deus. Vel dicitur maledicere benedictionibus eorum, id est, iis quos benedicunt, quia benedi- cunt dignos maledictione. Vel benedictionibus, id est, primitiis et decimis, quae pro benedictionibus accipiebant.

Ad quartum dicendum, quod non dedit potestatem Apostolicis vita tantum : quia nec omnibus Apostolis dedisset, sed Apostolicis potestate, quantum ad necessitatem sacramenti, et vita, quantum ad idoneitatem. Dicit ergo, quod ex quo ordo sacerdotum est illuminativus, ut Deo propinquus, qui non est illuminans, cadit a sacerdotalis dignitatis idoneitate, et multo magis qui non est in se illuminatus : et iste sacerdos malus si apponat manum sacerdotalibus rebus, audax est praesumptione, quae est peccatum mortale. Ex quo confirmatur sententia Magistrorum dicentium, quod Sacerdos qui est in mortali peccato, quandocumque tangit sacras vestes, aut cantat, aut facit aliquid de ordine suo, peccat mortaliter. Alia plana sunt ex dictis.

Sed sciendum, quod indumenta vocat vestem sacerdotalem sive exteriorem sive interiorem, scilicet characterem.