CAPUT V.

Quod primum est dives per seipsum et ditius omnibus aliis.

Primum etiam est dives per seipsum : eo quod nihil habet ab alio, sed omnia habet per seipsum, ad nihil aliquo modo dependens. Divitiae autem sunt, ut Dionysius dicit, pulchrorum et bonorum quae pulchra sunt et bona per seipsa. Bona quidem, quia a cunctis desiderata. Turpe enim est, quod imperfectum est. Imperfectum autem est, cui deest hoc quod pertinet ad perfectionem : sicut facies mutilata dicitur esse turpis. Cum ergo primo nihil desit, constat quod primum perfectissimum est et pulcherrimum et

ditissimum in pulchris.

Adhuc autem cum bonum communicativum sit et diffusivum : primum autem ex propriis omnibus influat indeficientem, constat quod ipsum ditissimum est in bonis, in nullo penitus bonorum et pulchrorum deficiens, sed ex propriis omnibus copiose refundens : propter quod non tantum dives, sed etiam largum est : nec tantum largum, sed super et magnificum : et est magis dives in omnibus, non tantum secundum exccssum, sed ad acquisitionem omnium. Omnia enim acquirunt ex ipso divitias bonorum et pulchrorum. Hujus autem causa est unitas ejus, quia in ipso idem. est esse et quod est : propter quod ad nihil extra se potest habere dependentiam a quo aliud recipiat : propter quod vere dominus dominorum est Deus : divinum enim non tantum inferiorum dicit excessum, sed causam excessus et superpositionis, veram scilicet et jucundam bonorum et pulchram possessionem copiose refundens omnibus : et cum hoc dicit virtutem per seipsam se in pulchris et bonis continentem.

Hoc autem in compositis esse non potest, si quis subtiliter intueatur naturam compositorum. Omno enim compositorum, aliud habet quod est et esse. Et secundum id quod est, nihil et ex nihilo est : et ideo pauperrimum est,et imperfectum, et turpe ad. id. quod supra se est inclinatum, et ab ipso mendicans divitias pulchrorum et bonorum,virtutem qua se contineant in illis. Praeter enim extrinseca quibus indiget, ad minus indiget se componentibus, esse quidem ut sit, eo autem quod est ut hoc sit : propter quod non est dives majus omnibus divitibus, sed indigens est ditissimo : et ad quaedam potest esse dives, sed non ad omnia : nec ex propriis dives est, sed ex mutuatis ab alio. Di- ves autem ad omnia et similiter dives, simplicissimum est, quod in uno et unite omnia continet et habet, quae sunt idem ei quod ipsum est : propter quod maxime ex propriis dives est : omnes enim divitiae ejus in ipso sunt secundum quod ipsum est, et ideo nihil patitur paupertatis.

Sed, sicut dicit Aristoteles in OEconomicis, quod AdminBookmark sive thesaurizativa

infinita vult esse, si ad abundantiam domus perpetuam debeat sufficere. Infinita autem quantitate esse non potest, sed infinita semper redundantibus fructibus esse potest. ita primum dives est, cui pulchra et bona semper redundantia sunt semper ad omnem copiam omnium eorum quae sub ipso sunt. Copia enim divitiarum suarum in ipso est, secundum id quod ipsum est. Ipsum autem sibi non deficit. Numquam ergo sibi deficit copia pulchrorum et bonorum,. Sicut autem omnes divites excellit, et ideo dominus dominorum est : ita regimen ejus omnium regentium excedit regimina. Omne enim quod regit, ab ipso accipit quo regit, et regendi virtutem ex accipiente non habet, sed potius ex accepto secundum relationem ad divinum a quo accipit, qui regens est et regens primum. Sicut ergo dominus dominorum est, sic et rex regum.

Adhuc autem jam habitum est, quod inter omnia incommunicabile est secundum id quod est : et ideo nulla deturpatur vel inquinatur immunditia recipientis. Dicit autem Dionysius , quod sanctitas est ab omni inquinamento libera et perfecta munditia. Sequitur ergo, quod ipsum prae omnibus dives est, et dominus dominorum, et rex regum, et sanctus sanctorum.