S. Congregatio Concilii 143

fundamento innixum fuisse in decernenda a. 1873 hospital ium exem-

ptione a iurisdictione parochiali . Ceterum illi decreto nihil opposuerunt

parochi Lisbonenses temporis spatio 40 annorum ampliore, quorum

igitur non facile concipitur stricta iura fuisse laesa; sed praeterea in

hoc facto rem habemus praescriptione 40 annorum firmatam, quae sola

sufficeret - ad normam cap. 1, 2, de praescriptionibus, in VI - ut exem-

ptio iam incontrovertibilis efficeretur (cfr. Pignatelli, Cons. can., IX, 152,

n. 17; Oe Luca, De parochis, disc. 23, n. 6; disc. 38, n. 28).

Quodsi decretum a. 1873 praecedentis Pat r iarchae Lisbonensis cen-

sendum est vi iuridica praedi tum, hodie, cum cappellani ab hospitalibus

per novum Gubernium eiecti sunt , etiam decretum praesentis Emi Patriar-

chae Lisbonensis anni 1915, in quan tum retinet hospitalium exemptio-

nem sub spe in ipsis redintegrandi cappellanos, habendum est ut omnino

legitimum.

Si vero in ea parte decretum an. 1915 est sus t inendum, etiam

valorem iuridicum habet, nec est laesivum iurium parochialium, quoad

alteram partem, qua provisoriam curam hospitalium committit parocho

respectivae paroeciae ubi singula hospital ia sita sunt. Nam materialis

eiectio cappellanorum s ta tum iuridicum hospital ium non mutavi t nec

inde ea potuerunt reduci ad ius commune. Manente autem iure speciali

exemptionis, quo hospitalia haec Episcopo immediate subiiciuntur, ad

Episcopum pert inet pro sua prudentia , dum rerum adiuncta perdurant ,

provisoriam administrat ionem spiri tualem ea rat ione ord inare , qua

melius consulatur bono spirituali infirmorum in ipsis decumbeiitium,

quin ad determinatum modum ius ullum habeant parochi, qui iurisdi-

ctionem, per exemptionem amissam, per materialem cappellanorum

eiectionem non recuperarunt . Porro opportunior ac magis congruus

modus hic erat, ut provisoria cura illi parocho committeretur, in cuius

territorio singula hospitalia sita sunt ; secus enim magna eadem rediret

confusio in administrat ione sacramentorum, si pro singulis infirmis esset

ativocandus parochus domicilii forte distantis , quae, teste card. De Luca

(loc. cit.), praecipua causa fuit hu ius exemptionis concedendae.

Nec ul lum possunt praetendere ius cappellani eiecti, quia, ut expresse

fuerat s ta tu tum in decreto exemptionis, illi cappellani erant singulis

annis nominandi aut confirmandi ab Episcopo ad proposit ionem admi-

n i s t ra to rum; elapso igitur anno , omne ius amit tebant , nisi ab Episcopo

confirmarentur.

Ex dictis videtur concludendum, decretum Emi Patr iarchae Lisbo-

nensis omnino esse legitimum, a tque parochos nonnullos iniuria contra

illud decretum insurrexisse. Ceterum iidem parochi admitterent hanc