990 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

coenobium frequentare coepit. Die 15 mensis Augusti anno 1922, familiari- bus victis recusationibus, illuc est ingressa. Nova illius vita, rebus corporeis

aversa ac Deo plene dicata, sic iniit. Die 18 mensis Februarii anno 1923

religiosam vestem induit et nomen Claram a Conceptione sumpsit. Die 24

mensis Februarii sequenti anno vota temporanea nuncupavit. Die 24 mensis

Februarii anno 1927 sollemnem emisit professionem.

Paenitentiae animo ac sacrificii, dum peculiarem Franciscanam laeti- tiam retinet, ad se in Christum funditus abeundam est aggressa. Serva

Dei, spiritum orationis et devotionis non exstinguens, humilia, modesta ac

solitudini silentioque consentanea opera maxime diligebat. Die 31 mensis

Iulii anno 1941 abbatissa est electa atque amorem matris, stabilitatem doctri- nae, acumen ingenii protenus praebuit. Benevolentia, patientia, indulgentia,

simplicitas ac magna bene excipiendi facultas illius rationem erga sorores, inter quas senes, aegras et infimas potissimum habebat caras, denotarunt.

Serva Dei cum scientia prudentiaque monasterium spiritualiter rexit atque orationi deserviit necnon curae vocationum, quae illis annis valde creverunt. Candidus, humilis, sincerus Matris Clarae animus ad Francis- cale charisma perspiciendum valuit eandemque cum Sponso suo Crucifixo se aequare impulit. Ea monachas vivida fide hortabatur, unicuique dicens: « Christus tibi, tu Christo, tota Illi, sola Illi ». Noviciis saepe repetebat: « Re- gulam et Evangelium bene vivite».

Cor et centrum Servae Dei spiritualitatis fuit « Triumphus Iesu Sacra- mentati in ostensorio expositi ». Illa, ut Iesus in media sororum et homi- num vita esset, nimirum cupiebat. Quam ob rem Adorationis perpetuae privilegium, aliis monasteriis dein impertitum, enixe rogavit et, anno 1942, obtinuit. Paupertatis amans, Serva Dei fautrix quoque exstitit ad pristinae

Sanctae Clarae regulae observantiam recursus, qui anno 1953, saeculari

septimo a divae Assisiensis transitu, est ipsi concessum. Hunc eventum Serva Dei tamquam « inter communitatem ac Divinam Providentiam, quae

umquam deficit, nunptias » salutavit. Nova austerae vitae forma suscepta

servile monacharum opus, actum veluti communicationis cum Iesu operario e Nazareth et orbis pauperibus gratiam, ordinandi necessitatem effecit.

Magnam propter dilectionem erga Virginem Mariam, prout consecratio- nis exemplum sumptam, Serva Dei, inde a iuventute, « Servitutis Marialis » votum, posterius renovatum et nomine « perpetua in Immaculato Mariae

Corde clausura » designatum, susceperat. Qua de re anno 1945 illa, Virginis

Immaculatae, Ordinis Franciscalis Patronae, amore flagrans, SS. Deiparam