148

ἐλλάμπων τῆς θεότητος ἀκτῖσι σου τῆς θείας. Σύ γάρ πολύς ἐν οἰκτιρμοῖς, ἡμεῖς ἐν ἁμαρτίαις˙ σύ φῶς οἰκεῖς ἀπρόσιτον, σκότος ἡμεῖς δέ πάντες˙ (265) σύ ἔξω εἶ τῆς κτίσεως καί ἡμεῖς ἐν τῇ κτίσει. Οἱ πλείους δέ τῶν ἐξ ἡμῶν καί τῆς κτίσεως ἔξω ἐν τῇ αἰσθήσει πέλουσιν ὅλως ἀναισθητοῦντες καί παρά φύσιν ὄντες δέ ἔξω εἰσίν τῶν πάντων, οἵ βέποντες οὐ βλέπουσιν, ὁρῶντες οὐχ ὁρῶσιν οὐδέ Θεοῦ θαυμάσια ἐν νοερᾷ αἰοσθήσει καταλαβεῖν ἰσχύουσιν, ἀλλ᾿ εἰσί ἔξω κόσμου, μᾶλλον δ᾿ ἐν κόσμῳ ὡς νεκροί εἰσί καί πρό θανάτου καί πρό ἐξόδου κάτοχοι ἐν ᾅδῃ κατωτάτῳ. Οὗτοι οὖν ὄντως πέλουσιν, οὕς ἡ γραφή γε λέγει, οἱ ἔνδοξοι, οἱ πλούσιοι, οἱ σοβαροί τοῖς πᾶσιν, οἱ καί δοκοῦντες εἶναί τι ἐκ τῶν τοιούτων ὅλως, μή συνιδεῖν ἰσχύοντες τήν ἑαυτῶν αἰσχύνην˙ κἄν γάρ σοφίαν κέκτηνται ἐν ἑαυτοῖς τοῦ κόσμου, δόξαν τε ὡς ἱμάτιον, οἴησιν τήν ματαίαν ὥσπερ σκηνήν δομήσαντες φρεσί πεπλανημέναις καί τήν μέν ἐνδυσάμενοι, τήν δέ ἐγκατοικοῦντες, ὡς ἐν πυθμένι κάθηνται ἐν ᾅδου κατωτάτου καί ἀγνοοῦσι τόν Θεόν, ἀγνοοῦσι τόν κόσμον καί τά ἐν κόσμῳ ἅπαντα ποιήματα τοῦ κτίστου. Τίς γάρ τόν κτίστην γνώσεται, πρίν ἤ τήν κτίσιν ἴδοι ἐν λόγῳ οἷα λογικός, ἐν νοΐ νοερῶς δέ, καί ἐν αἰσθήσει νοερᾷ νοερῶς κατοπτεύων; Τίς δέ; ὁ καθορῶν πνευματικῶς διά Πνεύματος Θείου μυστικῶς ἐλλαμπόμενος, ὁδηγούμενος θ᾿ ἅμα, πρός γνῶσιν τήν τοῦ ποιητοῦ ἀμυδρῶς πως ἀνέλθοι. Οὕτω γάρ καθαιρόμενος τρανοτέραν τήν γνῶσιν λαβεῖν ἀξιωθήσεται, ὡς γραφή πᾶσα λέγει. Οἱ ἐμπαθεῖς, ὡς ἔφην δέ, ἀπόνοιαν ἐκεῖνοι φοροῦντες ὡς ἱμάτιον, τήν οἴησιν ὡς δόξαν (266) ἐνδεδυμένοι τέρπονται καί γελῶσι τούς ἄλλους καί παίζουσιν ἐν ταῖς σκιαῖς τόν τῶν σκυλάκων τρόπον. Κάρυον εἰ προσρίψειας καί κροτήσειε τρέχον, ἐπιπηδῶσι, δράσσονται, περιχαίνουσι τοῦτο καί σύν αὐτῷ κυλίονται καί συσκιρτῶσιν ἅμα˙ κἄν φραγελλίου σύρῃ τις πρό ποδῶν τό σχοινίον συστρέφονται καί πίπτουσι καί πόδας εἰς ἀέρα ἐκτείνουσι καί πρόξενοι γέλωτος τοῖς ὁρῶσιν ἀνθρώποις ἐπί τῇ αὐτῶν γίνονται πτώσει πᾶσιν. Οὕτως οὖν καί οὗτοι δαίμονας τέρπουσιν ἀναισθήτως ἐν ταῖς οἰκείαις πράξεσι καί ἤθεσιν ὡσαύτως˙ οἱ γοῦν τοιοῦτοι, λέγε μοι ἐρωτῶντι, ὡς ἔχεις, πῶς τά Θεοῦ μυστήρια διηγήσονται ἄλλοις; Πῶς δέ τό φῶς τῆς γνώσεως φωτισθῶσι κἄν ὅλως καί ἄλλοις μεταδώσουσιν, εἴτε κρίσιν εὐθεῖαν ἐν διακρίσει ἀληθεῖ ἐξάξουσι δικαίως,