NICIEN. 149

idest negata ab oratrice, coram ipso, expressione consensus testimonium perhibere potuisset, iam ante initium huius causae, die nempe 23 Iulii 1897, vita decessisse. Rite ta- men excussi fuerunt alii testes aliaque exhibita documenta; quare contendit patronus ex recentioribus actis causam fir- miorem potius evasisse.

Et inter documenta noviter deducta expendit in primis litteras a Stephano, paullo ante matrimonium, ad oratricis matrem scriptas, quae quasi fortuito servatae sunt, licet et ipsae ita laceratae et discerptae, ut non pauca verba di- vinari quidem facile, perlegi vero nullimode possint. In his enim litteris Stephanus loquitur de vehementi et prorsus in- vincibili, qua Carolina in ipsum ferebatur, aversione.

Non diffitetur patronus has literas carere data, tamen retinet, eas certo conscriptas fuisse paullo ante matrimo- nium.

Quo vero ad novos testes prae ceteris testimonium af- fert Comitissae B. Ducos, quae iuravit, se perlegisse ad- amussim literas, qua oratrix scripsit durante nuptiarum iti- nere; et licet deinde declaraverit e sua memoria excidisse « les termes », asseruit tamen: « les lettres que j 'ai vues faisaient allusion à la pression de la mère et Caroline ex- primait son regret d'y avoir obéi ».

Quoniam vero actricis Defensor retinet unicam vel po- tissimam relationem, cur S. Congregatio sententiam distu- lit, in eo esse, quod non satis constare videretur de adhi- bitis a matre ad filiam cogendam afflictationibus, ita orator paulisper immoratur in recensendis iis, quae testes noviter excussi iureiurando asseruerunt circa indolem nimis obsti- natam ac praepotentem ipsius matris oratricis.

Neque notare praetermittit, quod ex ipso tenore senten- tiae Niciensis eruitur, nempe praefatam oratricis matrem, patria Americanam, tunc temporis a Protestantium secta, in qua nata est, nondum conversam fuisse, ac putasse, sibi ius esse disponendi de filia, quoad matrimonium, sicut quoad ceteras res domesticas. Quod vero oratrix Carolina istius-