NICIEN. 153

Gradum faciens orator ad exhibitam viri epistolam, pau- lisper admittit praefatam epistolam adscribendam esse Ste- phano et non suspecto tempore scriptam; quamvis neque characterum institutam videat comparationem ad dignoscen- dum num Stephani manu exarata epistola reapse sit, ne- que fide digno aliquo testimonio constet eam tempore quo praetenditur scriptam fuisse.

Item defensor concedit, epistolam hanc non obstantibus deletis verbis, seu lacunis quibus referta est, sensum red- dere genuinum. Sed, hoc paulisper admisso, hoc tantum sequeretur. I o . Carolinam semel risisse de discessu Stephani. 2°. Stephanum hac de causa abiecisse consilium eam du- cendi sibi uxorem : « Que Dieu donne à votre fille avec un autre le bonheur que j'aurais tant désiré partager avec elle ».

At, pergit defensor, duo ista facta: Carolina scilicet quae ridet in faciem Stephani; Stephanus, cui hoc satis superque est, ut nuptiis Carolinae renuntiet; ac extemplo scribat matri : « Que Dieu donne à votre fille avec un autre le bonheur que j'avais tant désiré partager avec elle », inter fabulas evidentissime amandant decantatum metum at- que nuptias coactas ».

Ait enim matrimonii assertor, ex hoc Carolina plane didicit quid oporteret, quidve sufficeret ad nuptias vitan- das.

Hisce praeiactis, idem propositum fuit diluendum du- bium : An sententia Curiae Niciensis sit confirmanda vel infirmanda in casu. Cui dubio S. C. C. sub die 27 Ia- nuarii respondit : dilata et coadiuventur probationes.

CAUSAE PROSECUTIO. In primis actricis defensor recolit, certum esse, oratricem, ante celebrationem matrimonii, ve- hementi semper antipathia atque aversione Stephanum pro- sequutam fuisse. Id nec mater nec ipse Stephanus negare potuerunt : id, uno ore, affirmarunt testes quamplures. Id- ipsum evidentissime erumpit ex Uteris a Stephano, paullo ante matrimonium, ad oratricis matrem scriptis, quarum au-