1

 2

 3

 4

 5

 6

 7

 8

 9

 10

 11

 12

 13

 14

 15

 16

 17

 18

 19

 20

 21

 22

 23

 24

 25

 26

 27

 28

 29

 30

 31

 32

 33

 34

 35

 36

 37

 38

 39

 40

 41

 42

 43

 44

 45

 46

 47

 48

 49

 50

 51

 52

 53

 54

 55

 56

 57

 58

 59

 60

 61

 62

 63

 64

 65

 66

 67

 68

 69

 70

 71

 72

 73

 74

 75

 76

 77

 78

 79

 80

 81

 82

 83

 84

 85

 86

 87

 88

 89

 90

 91

 92

 93

 94

 95

 96

 97

 98

 99

 100

 101

 102

 103

 104

 105

 106

 107

 108

 109

 110

 111

 112

 113

 114

 115

 116

 117

 118

 119

 120

 121

 122

 123

 124

 125

 126

 127

 128

 129

 130

 131

 132

 133

 134

 135

 136

 137

 138

 139

 140

 141

 142

 143

 144

 145

 146

 147

 148

 149

 150

 151

 152

 153

 154

 155

 156

 157

 158

 159

 160

 161

 162

 163

 164

 165

 166

 167

 168

 169

 170

 171

 172

 173

 174

 175

 176

 177

 178

 179

 180

 181

 182

 183

 184

 185

 186

 187

 188

 189

 190

 191

 192

 193

 194

 195

 196

 197

 198

 199

 200

 201

 202

 203

 204

 205

 206

 207

 208

 209

 210

 211

 212

 213

 214

 215

 216

 217

 218

 219

 220

 221

 222

 223

 224

 225

 226

 227

 228

 229

 230

 231

 232

 233

 234

 235

 236

 237

 238

 239

 240

 241

 242

 243

 244

 245

 246

 247

 248

 249

 250

 251

155

Ναί, ὄντως οὔτως γίνεται, οὕτως ἐπιτελεῖται, (276) οὕτως ἀποκαλύπτεται τοῦ Πνεύματος ἡ χάρις καί δι᾿ αὐτοῦ καί ἐν αὐτῷ ὁ Υἱός σύν Πατρί τε˙ καί τούτους βλέπει, ὥς ἐστι δυνατόν κατιδέσθαι, καί τότε τά περί αὐτῶν ἐξ αὐτῶν ἀπορρήτως διδάσκεται καί φθέγγεται καί πᾶσιν ἄλλοις γράφει καί δόγματα θεοπρεπῆ ἐκτίθεται, ὡς πάντες οἱ προλαβόντες ἅγιοι διδάσκουσι πατέρες˙ οὕτως γάρ ἐδογμάτισαν τό σύμβολον τό θεῖον, τοιοῦτοί τε γενόμενοι, ὡς εἴπομεν, κἀκεῖνοι μετά Θεοῦ τά τοῦ Θεοῦ ἐφθέγξαντο καί εἶπον. Τίς γάρ ἐθεολόγησε τριαδικήν μονάδα ἤ τίς αἱρέσεις ἔτρεψε μή γεγονώς τοιοῦτος ἤ τίς ἐκλήθη ἅγιος μή μετασχών Ἁγίου Πνεύματος; Οὐδείς πώποτε. Ὥς καί τό φῶς αἰσθήσει τό νοητόν προσγίνεσθαι πέφυκεν, οἷς προσέσται. Οἱ δ᾿ ἀναισθήτως λέγοντες τούτου μεταλαμβάνειν, αὐτοί τῷ ὄντι ἑαυτούς καλοῦσιν ἀναισθήτους, ἡμεῖς δέ καί νεκρούς ὄντας ζωῆς ἐστερημένους, εἰ καί δοκοῦσιν ἔτι ζῆν, ὤ πλάνης, ὤ μανίας! Ἀλλ᾿, ὦ φῶς, λάμψον εἰς αὐτούς, λάμψον, ὅπως ἰδόντες πεισθῶσιν ὄντως ὅτι φῶς σύ ἀληθές ὑπάρχεις, καί οἷς ἑνοῦσαι, ὥσπερ φῶς, ὁμοίους σοι ἐργάζῃ. Λάμπω καθώς καί πάντοτε τῶν τυφλῶν πρό προσώπου, ἀλλά ἰδεῖν οὐ βούλονται, καμμύουσι δέ μᾶλλον καί ἀναβλέψαι πρός ἐμέ οὐ θέλουσιν, ὦ τέκνον. Πρός δέ καί ἀποστρέφονται τάς ὄψεις ἀλλαχόθεν, κἀγώ συμπεριστρέφομαι, τούτων ἔμπροσθεν στήκω, κἀκεῖνοι πάλιν ἀλλαχοῦ ἐκπέμπουσι τό ὄμμα καί ὅλως τοῦ προσώπου μου τό φῶς οὐ καθορῶσι. Τούτων οἱ μέν καλύπτονται καλύμμασι τάς ὄψεις, οἱ δέ καί ἔξω φεύγουσι μισήσαντές με πάντως. (277) Τί οὖν τούτους ποιήσαιμι, ἀξαπορῶ εἰς ἅπαν˙ τό ἀβουλήτως γάρ αὐτούς καί βίᾳ τάχα σῶσαι, καί τοῦτο θλῖψις δόξειε, μή θέλοντας σωθῆναι. Τό γάρ καλόν θελήματι ἔσται καλόν τῷ ὄντι, τό δ᾿ ἀβουλήτως ἀγαθόν οὐκ ἀγαθόν ὑπάρξει, καί διά τοῦτο θέλοντας καί ὁρῶ καί ὁρῶμαι καί βασιλείας τῆς ἐμῆς ποιῶ συγκληρονόμους, τούς δέ μή θέλοντας ἐῶ θέλοντας ἐν τῷ κόσμῳ, καί γίνονται κριταί αὐτοί ἑαυτῶν πρό τῆς δίκης, ὅτι ἐμοῦ ἐκλάμποντος φωτός τοῦ ἀπροσίτου αὐτοί τό σκότος ἑαυτόῖς προεξένησαν μόνοι, φῶς ἰδεῖν μή θελήσαντες καί μείναντες ἐν σκότει.