156 THEATIN. SEU VASTEN.

» tinet sibi tot Sacerdotes quot sufficiant ad sacramenta * exhibenda, et cultum divinum celebrandum. » De qua Conc. Trid. dispositione disserens Bouix loc. cit. §. 2 haec habe*t: « Dum scilicet decernunt Tridentini Patres ut Epi- > scopi parochos cogant sibi vicarios adiungere , aperte et » aequivalenter nominationem hanc parochis ipsis tribuunt •> si enim debuisset nominatio haec ab Episcopis fieri, non » usi fuissent hac formula cogant parochos sibi adiungere » Vicarios, bene vero hac altera parochi vicarios adiun- » gant. Imo si vicarius nominetur ab Episcopo , et sola » Episcopi auctoritate deputetur, et in parochia constituatur, » iam non potest cogi parochus ad adiungendum sibi hunc > Vicarium, siquidem ea ipsa Episcopi nominatione et de- » putatione iam est adiunctus et constitutus. Ut proinde » dicendum sit vel Tridentinus Patres absurda et ridicula » formula usos fuisse (quod profecto dicere nefas est) vel » adiunctionem vicariorum, seu quod idem est eorum ele- » ctionem et nominationem ad parochos ipsos pertinere. » Quod tamen non impedit quin debeant, ut dicetur infra, » eiusmodi Vicarii a parochis assumpti, approbationem ab > Episcopo prius obtinere, quam officium suum exercere » valeant. »

Hanc sententiam, in casibus etiam durioribus, sequutas fuisse ss. Congregationes affirmat citatus auctor, qui allegat Mediolanen. 26 Aprilis 1732 > ubi sequentia leguntur : « agitur ibi de quadam Ecclesia Collegiata, quae simul erat » parochialis. Residebat cura habitualis penes Capitulum, » actualis vero penes Praepositum. Fuit autem propositum » inter alia hocce dubium: An et ad quem spectet ius eli- » gendi coadiutorem in exercitio curiae, quoties eo opus » sit. Et S. Congregatio respondit: spectare ad Praeposi- » tum cum approbatione ordinarii. Ex quo vides vicario- » rum nominationem pertinere ad Curatum, etiam quando » non habet nisi curam actualem, remanente penes Capi- » tui um habituali cura. »

Huic doctrinae S. C. Doctorum sententiam conformem esse,