158

τά κτιζόμενα ἐλάττω˙ καί γάρ εἶναι μαρτυρήσεις καί τοσοῦτον διαφέρειν, ὅσον ἅμαξα καί πρίων τοῦ αὐτά τεκτηναμένου. Πῶς οὖν ἅμαξα τόν ταύτην τεκτηνάμενον ἐκμάθοι; Πῶς δέ πρίων τόν κινοῦντα ἐπιγνώσεται, εἰπέ μοι, εἰ μή τούτοις δώσει γνῶσιν, εἰ μή ὅρασιν ἐνθείη ὁ αὐτά κατασκευάσας, ὅ ἀδύνατον ὑπάρχει τοῦτο πᾶσι τοῖς κτισθεῖσιν; Οὐδείς ἀνθρώπων ὅλως οὖν, οὐδείς καί τῶν ἀγγέλων τοῦ διδόναι πνεῦμα ἄλλοις ἔλαβε τήν ἐξουσίαν ἤ ζωήν αὐτοῖς παρέχειν, ὁ δέ Κύριος τῶν πάντων ἔχων ἐξουσίαν μόνος, μόνος ἔχων δυναστείαν, (282) ὡς πηγή ζωῆς ὑπάρχων ἔμψυχα παράγει ζῷα, οἷα πάντως καί θελήσει, καί χαρίζεται ἑκάστῳ ὡς τεχνίτης, ὡς δεσπότης, ὅσα βούλεται καί θέλει, ᾧ ἡ δόξα καί τό κράτος νῦν, ἀεί καί εἰς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν.

Λστ'.

Εὐχαριστία ὑπέρ τῆς ἐξορίας καί τῶν θλίψεων, ὧν ὑπέστη ἐν τῷ κατ᾿ αὐτόν διωγμῷ. (283)

Εὐχαριστῶ σοι, Κύριε, εὐχαριστῶ σοι, μόνε καρδιογνῶστα, βασιλεῦ δίκαιε, πανοικτίρμον! Εὐχαριστῶ σοι, ἄναρχε, παντοδύναμε Λόγε, ὁ κατελθών ἐπί τῆς γῆς καί σαρκωθείς Θεός μου καί γεγονώς, ὅπερ οὐκ ἦς, ἄνθρωπος ὅμοιός μου δίχα τροπῆς καί ῥεύσεως καί πάσης ἁμαρτίας, ἵνα παθών ὁ ἀπαθής ὑπ᾿ ἀνόμων ἀδίκως ἀπάθειαν παράσχῃς μοι τῷ κατακεκριμένῳ ἐν τῷ μιμήσασθαι τά σά παθήματα, Χριστέ μου. ∆ικαία οὖν ἡ κρίσις σου καί ἡ πρόσταξις ἅμα,