PARISIEN. 159

posito, impossibilem prorsus matrimonii inconsummationem fuisse.

Immo, arguit Orator, in secundo momento difficultates matrimonii consummandi auxerunt ; hoc confitetur Camilla et autumant medici.

Nec minori evidentia, subdit advocatus, deponunt medici iudiciales, qui de mandato Curiae parisiensis, mulierem in- spexerunt.

Post haec patronus causas dispensationis enumerat, et primam in insuperabili coniugum aversione consistere ait. Corrad. in praxi disp. 46, 8, cap. 3, n. 33. Camilla vi- rum fastidii, odit : « Ma nièce a fini pour prendre son mari en aversion ». Robertus intimo repugnantiae sensu contra mulierem fertur. Ambo autem coniuges cum septima manu propinquorum fatentur impossibilem reconciliationem esse, immo detrimentosam.

Altera causa in pertinacia morbi habetur. Prudentia vetat quominus coniuges vitam simul degant. Tertiam re- ponit in iudicio separationis apud laicum tribunal a muliere inchoato, quodque iam publice innotuit.

Postremo demum in spirituali utilitate petentis dispen- sationem, quae plurimi habetur a Perez De matrim, in disput. 20, sect. 7, num. 11 ; a Sacra Rota in decis. 86, sect. 7 post sec und. vol. Farinae, et a pluribus relatis re- solut. Sac. Congregationis Concilii.

ANIMADVERSIONES DEFENSORIS SACRI VINCULI. E X altera autem parte sacri vinculi defensor, ad valorem matrimonii contra actorem tuendum, exoritur ab examine medentium testimoniorum et in primis refert attestationes peritorum, Francisci Hallopéan, Rodulphi Labusquière et Alphonsi Pe- chin, qui Camillae curationem adhibuerunt. Ex hoc examine infert non plene evinci' incommodum de quo agitur.

Quae hucusque de asserta inconsummatione ex ore me- dicorum audivimus, observat matrimonii vindex, respiciunt solummodo quatuordecim primos menses coniugalis cohabi- tationis. Igitur considerandum etiam est, an coniuges coi-